مریم عبدالحسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد اقتصاد محیط زیست
حمید امیر نژاد - استادیار اقتصاد دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
حمید رضا غفار زاده
زهرا عابدی

دریاها، یکی از مهمترین منابع پذیرنده آلودگی می باشد که تنها قسمت ناچیزی از آلودگی ورودی به دریا بطور مستقیم به آن وارد می شود (مانند نشتی نفتکش ها، فاضلاب های صنعتی و ...) و قسمت اعظم آلودگی دریا ناشی از منابعی است که بصورت غیرمستقیم و توسط آب های سطحی و زیرزمینی وارد آن می شوند. مهمترین منابع آلاینده دریای خزر شامل آلاینده های ورودی از طریق رودخانه ها، فاضلاب-های تصفیه نشده شهری و صنعتی و بیمارستانی، شیرآبه های زباله و پسماندهای شهری در مناطق دپو، زه آب های کشاورزی، آلودگی های ناشی از اکتشاف، حفاری و استخراج نفت و گاز می باشد. استفاده پایدار از منابع دریای خزر و در نتیجه حفظ و بقاء آن جهت نسل های آینده نیاز به برنامه ریزی دقیق و حساب شده دارد. از اینرو و با توجه اهمیت زیست‌محیطی، گردشگری و تنوع زیستی دریای خزر و ارزش‌های آن به‌عنوان میراث مشترک بشریت، بررسی و تجزیه و تحلیل دیدگاه های افراد جامعه در مورد حفاظت از آن در برابر آلودگی های زیست محیطی مهم بوده و برآورد تمایل به پرداخت ذینفعان و تعیین عوامل مؤثر بر آن می تواند نقش مهمی در مدیریت صحیح و برنامه ریزی اصولی برای حفاظت از دریای خزر و سواحل آن داشته باشد. در این تحقیق، میزان تمایل به پرداخت گروهی از ذینفعان (مشاغل وابسته به دریا) جهت حفاظت از سواحل دریای خزر در استان مازندران در برابر آلودگی های زیست محیطی با استفاده از روش ارزشگذاری مشروط و تکمیل 70 پرسشنامه در سال 1390 مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که 61 درصد از صاحبان مشاغل وابسته به دریا تمایل دارند مبلغی را جهت حفاظت از دریای خزر در برابر آلودگی های شهری پرداخت نمایند. میانگین تمایل به پرداخت این افراد 63130 ریال در ماه برآورد شده است. همچنین، 5/68 درصد افراد مورد بررسی مخالف با انجام حفاظت دریا توسط نهادها و سازمان های دولتی بودند.

حفاظت دریای خزر، تمایل به پرداخت، ذینفعان، آلودگی های زیست محیطی