عدم قطعیت در سلامت الکترونیک و اینترنت اشیاء

امروزه علاقه زیادی به استفاده از خدمات مراقبت های بهداشتی در منزل HHC ، برای بیماران در کشورهای توسعه یافته وجود دارد. هدف سیستم HHC درنظر گرفتن تعدادی از مراقبین سلامت است که به مجموعه ای از بیماران در خانه خود با خدمات مختلف مراقبت در منزل از جمله خانه داری، پرستاری، فیزیوتراپی و ... خدمات ارائه میدهند. سپس، نمونه های بیولوژیکی بیماران را تجزیه و تحلیل میکنند تا سوابق بیماری و یا سلامتی آنها را در مراکز بهداشت و درمان، به روزرسانی کنند. از سوی دیگر اینترنت اشیاء IoT ،اخیرا رویای دنیای هوشمندتر را با خدمات مختلف و حجم قابل توجهی از داده ها به تصویری دقیق، تبدیل کرده است. با پیشرفت نوآوری های سیستم های رسانه ای چندگانه حسی هوشمند MulSeMedia ، فناوری های ابر و مه، مراقبت های سلامت هوشمند و ... توجه جوامع مراقبت های بهداشتی، صنعت، دولت ، دانشگاه و ... به سیستم های اینترنت اشیاء، معطوف شده است. اما به دلیل اهمیت امنیت داده های خصوصی کاربران در محیط های هوشمند، به خصوص در محیط های هوشند بهداشت و سلامت بیشتر مکانیسم های موجود،عمدتا بر مدیریت امنیت برای شبکه های IoT، جهت اجرای خدمات کاربردی گسترده، متمرکز بوده اند. مسئله حائز اهمیت در سیستم های اینترنت اشیاء و سلامت هوشمند، عدم قطعیت در خدمت رسانی به بیماران است. این عدم قطعیت در پارامترهایی نظیر زمان سفر و زمان خدمت دهی به بیماران، حجم زیاد داده های سیستم های هوشمند، پردازش داده ها، پارامترهای کیفیت سرویس و ... قابل مشاهده است. در این مقاله از رویکرد بهینه سازی استوار برای مقابله با عدم قطعیت در پارامترهای کیفیت سرویس به بیماران و همچنین از رویکرد تخصیص فازی برای مقابله با عدم قطعیت در پردازش داده های جمع آوری شده از بدن بیمار و انتقال آنها به مراکز درمانی و یا پزشک معالج، استفاده شده است.

Keywords:

اینترنت اشیاء , عدم قطعیت , بهداشت الکترونیک , بهینه سازی استوار , رویکرد فازی , کیفیت سرویس به بیماران , پردازش داده های بدن بیماران