تابان اسلامی نصرت­آبادی - دانشجوی کارشناسی فناوری اطلاعات
کیان اسلامی نصرت­آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزش و برنامه ریزی محیط زیست
الهه علافچی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی منابع طبیعی محیط زیست
راضیه زندی پاک - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی منابع طبیعی محیط زیست

تولید محصولات الکترونیکی و مصرف آن ها، به خصوص در کشورهای در حال توسعه، و به تبع آن تولید زباله های الکترونیکی در دو دهه ی اخیر، رشد زیادی داشته است. به طور متوسط، سالیانه 20 تا50 میلیون تن از زباله های الکترونیکی در سرتاسر دنیا تولید می شوند. زباله های الکترونیکی حاوی طیف گسترده ای از فلزات سنگین مانند سرب، آرسنیک، جیوه و ... هستند. استفاده از روش-های قدیمی و غیرمکانیزه برای دفع زباله های الکترونیکی می تواند اثرات سوء و غیرقابل جبرانی را برای محیط زیست به دنبال داشته باشد. آلودگی حاصل از این مواد سمی از طریق هوا، آب آشامیدنی و زنجیره غذایی به بدن انسان منتقل شده و آسیب های ژنتیکی شدیدی را به او وارد می کند که تأثیر خود را در بلند مدت بر نسل های آتی نشان خواهند داد. این امر در خصوص افرادی که در نزدیکی محل دفع زباله های الکترونیکی زندگی می کنند نمود بیشتری دارد. سرعت پیشرفت دانش و فن آوری، سبب کاهش عمر قطعات الکترونیکی، به خصوص رایانه های شخصی و تلفن های همراه و افزایش استفاده از آن ها شده است. به دلیل ساختار جمعیتی جوان در ایران استفاده از رایانه و تلفن همراه رو به رشد است، از این رو در این مقاله اثرات افزایش تولید زباله های الکترونیکی حاصل از این وسایل در آلودگی محیط زیست مورد بررسی قرار می گیرد. هم چنین با پرداختن به خطرات زباله های الکترونیکی، نیاز به مدیریت مناسب آن ها و بررسی روند فعلی بازیافت زباله های الکترونیکی در ایران، به ارائه راهکارهای لازم خواهیم پرداخت.

زباله های الکترونیکی، محیط زیست، تلفن های همراه فرسوده، رایانه های شخصی فرسوده، بازیافت