مریم صنعتی

مدیریت سود درجه ای از قابلیت انعطاف و اعمال نظری است که مدیران در گزارش گری مالی خود دارند. مدیریت سود زمانی رخ می دهد که مدیران برای گزارش گری مالی و ساختار معامله ها، با هدف تغییر در گزارش های مالی، قضاوت خود را به کار می گیرند تا برخی از ذی نفعان را در مورد عملکرد اقتصادی شرکت گمراه کنند یا بر نتایج قراردادهایی که به ارقام حسابداری گزارش شده بستگی دارد، اثر بگذارند. شرکت های مرتبط با سیاست دسترسی بهتری به وام های بانکی و بازارهای سهام دارند. تامین مالی ارزان از بانک های دولتی، هزینه ی کمتر بدهی و هزینه ی پایین تر سهام از جمله مزایای ارتباطات سیاسی شرکت ها می باشد. سیاست مدارانی که به عنوان اعضای هیئت مدیره عمل می کنند، سیاست مداران/کارمندان دولتی سابق هستند که در معرض گزینش سخت گیرانه قرار دارند و به دلیل ویژگی های منحصر به فرد خود به جای رفتار ترجیحی از سوی دولت انتخاب می شوند. بنابراین، آن ها انگیزه های بیشتری برای مقابله با فرصت طلبی مدیریتی برای حفظ شهرت خود در بازار کار دارند. تصمیم یک شرکت برای ارتباط سیاسی تصادفی نیست و می توان استدلال کرد که سطح پایین تر مدیریت سود شرکت های مرتبط سیاسی می تواند به دلیل برخی تفاوت های اساسی بین شرکت های مرتبط سیاسی و غیرسیاسی باشد.

مدیریت سود، ارتباطات سیاسی، حسابرسی