پرنیان خلیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، گروه روان شناسی بالینی، دانشگاه سمنان،سمنان، ایران
شاهرخ مکوندحسینی - گروه روان شناسی بالینی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
سیدموسی طباطبایی - گروه علوم شناختی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

مقدمه: سرطان پستان و ماستکتومی دیسترس روانی زیادی در زنان ایجاد می کند و این مسئله با تاب آوری و دلبستگیآنان، ارتباط دارد. هدف این پژوهش بررسی نقش واسطه ای است که ممکن است تاب آوری در ارتباط میان سبک دلبستگی ودیسترس روانی این بیماران ایفا کند.روش: در این پژوهش توصیفی- همبستگی، از چهار کلینیک انکولوژی تهران، تعداد ۲۵۰ بیمار زن مبتلا به سرطان پستان باعمل جراحی ماستکتومی به شیوه هدفمند انتخاب شدند. پس از رضایت آگاهانه، معیارهای ورود و خروج کنترل شدند. سپساز تمامی آزمودنی ها درخواست شد تا پرسشنامه های دیسترس روانی کسلر و همکاران (۲۰۰۲)، مقیاس دلبستگی بزرگسالانبشارت و همکاران (۲۰۰۰) و مقیاس تصویر تن و روابط هرمز و همکاران (۲۰۰۴) را تکمیل کنند. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS ۲۴ و Amos ۲۴ تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: همبستگی های معنادار منفی و مثبت به ترتیب برای سبک ایمن و اجتنابی با ابعاد تاب آوری بدست آمد. نتایجحاکی از ضرایب مسیر معنادار دو سبک ایمن و اجتنابی با سه مولفهی تاب آوری بود. تاب آوری نیز ضرایب مسیر مستقیم باسه مولفه تاب آوری داشت (P<۰/۰۱).نتیجه گیری : می توان گفت که سبک ایمن به واسطه تاثیر مثبت بر تاب آوری موجب کاهش دیسرس روانی زنان مبتلا بهسرطان پستان با عمل ماستکتومی می شود، در حالیکه سبک اجتنابی به واسطهی تضعیف تاب آوری دیسترس آنها را تشدیدمی کند. آموزش و تقویت تاب آوری و پرورش سبک ایمن برای این بیماران توصیه می گردد.

سبک دلبستگی، دیسترس روانی، تاب آوری، سرطان پستان، ماستکتومی