صفیه امامی آل آقا - کارشناسی ارشدروانشناسی بالینی دانشگاه علوم تحقیقات تهران
کامران پورمحمدقوچانی - دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی بالینی دانشگاه آزاداسلامی واحدبین المللی کیش

هدف تحقیق حاضر مقایسه ی اثربخشی زوج درمانی شناختی رفتاری و طرحواره درمانی بربهبود الگوهای ارتباطی زوجینمتقاضی طلاق در شهر مشهد است. پژوهش حاضر نیمه تجربی از نو ع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماریشامل زوجین در آستانه ی طلا ق مراجعه کننده به مراکز مشاوره ی شهر مشهد بودند. از میان زوجین در آستانه ی طلاق، ۴۵نفر به شیوه تصادفی ساده انتخاب شده و در سه گروه ۱۵ نفره یعنی دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل به تصادف جایگزینشدند. روش گردآوری اطلاعات در این تحقیق به صورت میدانی و کتابخانه ای است. ابزارهای گردآوری داده ها، پرسشنامهالگوهای ارتباطی زوجین کریستنسن و سالاوی (۱۹۸۴)؛ پروتکل طرحواره درمانی (۱۰ جلسه) و پروتکل زوج درمانی شناختیرفتاری (۱۰ جلسه) بودند. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها و بررسی فرضیه تحقیق از طریق نرم افزار آماری Spss۲۶ ازآزمون تحلیل کواریانس چند متغیره همراه با آزمون تعقیبی استفاده گردید. نتایج حاصل از آزمون فرضیه تحقیق نشان داد کهرویکردهای زوج درمانی شناختی رفتاری و طرحواره درمانی هر دو بر بهبود الگوهای ارتباطی زوجین اثر گذارند و رویکردطرحواره درمانی در بهبود الگوهای ارتباطی زوجین از رویکرد زوج درمانی شناختی رفتاری اثر گذارتر است.

طرحواره درمانی، زوج درمانی شناختی رفتاری، الگوهای ارتباطی زوجین، طلاق