عطیه نتاج مجد - عضو هیات علمی موسسه آموزش عالی طبری بابل

پارچه های زیبا و با شکوه همواره از ویژگی های اصیل و بارز مشرق زمین به شمار می رود، زیرا لباس به منزلهجلوه ای از هنر، منشاء شرقی داشته و به نوعی نشان دهنده اقتدار، تجمل و شکوه پوشاک آسیا است. در این مقالهنقوش پارچه ها در دو دوره ساسانی وصفوی مورد مطالعه قرار گرفته است. به این منظور ابتدا با اشاره به مذهب،فرهزگ، نماد و اعتقادات هردوره نقوش شاخص به کاررفته در لباس ها و منسوجات آن دوران بررسی و تغییراتهر دوره مورد توجه قرار گرفته است. هنرمزدان بافنده در دوره های یاد شده ضمن توجه به سلیقه های عمومی ومورد نظر مردم هرگل نسبت به ابداع و نوآوری بی تفاوت نبودند و کوشش آن ها براین بوده که منسوجاتی باکیفیت و طرح و نقش متفاوت عرضه کنند .به همین دلیل این گرفته در گذشته رونق زیادی داشت و با توجه به تنوع نقوش می توان اظهارکرد ایران باستان از دستگاه های مجهز بافندگی به ویژه در دوره ساسانی برخوردار بوده است. هنر دوران ساسانیبه عنوان چکیده ای از هنر تمامی اعصار ایران به شمار می رود. بیشترین مشخصه ی هنر ساسانی نقوش تزئینیآن است و یکی از تجلیات این نقوش در منسوجات ساسانی است که تاثیر عمیقی بر هنر ادوار و ملل مختلف تاریخگذاشت. در دوره صفویه نیل به علت حمایت حاکمان وقت صنعت نساجی از پیشرفت چشمگیری برخوردار بودهاست. منسوجات سده دهم هجری در زمره باشکوه ترین نمونه های باقی مانده آن دوره است