مقایسه برخی ویژگی های سبکی دو منظومه کهن عاشقانه از آغاز تا قرن ششم(بیژن ومنیژه،لیلی ومجنون)

زمینه وهدف: سبک، ویژگی های مشترکی است که در آثار یک نویسنده جلب توجه می کند وآن اثر را از دیگرآثار متمایز می کند .هر متن را میتوان از سه دیدگاه زبان،فکروادبیات مورد بررسی قرارد داد وسبک آن را دریافت.دراین نوشتار به بررسی برخی ویژگی های سبکی فکری دومنظومه بیژن و منیژه ولیلی ومجنون پرداخته می شود.روش مطالعه:شیوه گردآوری اطلاعات دراین مقاله کتابخانه ای وتجزیه وتحلیل براساس شیوه تحلیل محتوا واز نوع کیفی است دراین مقالهویژگی های محتوایی منظومه ها بررسی شده است . ومحور تحقیق نکاتی است که بیشترین بسامد کارآمدی را درخود دارند. واز بیان مطالبغیر ضرور پرهیز شده است.یافته ها:درمقایسه این دو منظومه دریافت می گردد که بین سبک فکری واستفاده واژگانی فردوسی و نظامی تفاوت هایی وجود دارد واین امرناشی از وضع ادبی ایران در هر دوره ای می باشد ولی دراین منظومه ها از لحاظ سبک سرایش، فردوسی و نظامی تالی پیشینیان خود هستندومنظومه فردوسی از جهت اصالت اصلی ومنظومه نظامی به گونه ای اقتباسی می باشد.درمقایسه شاخص های بررسی شده چهار مورد وجهاشتراکی به چشم می خورد،:درنوع جنس،منشاء جغرافیایی،نوع عشق ونحوه ارائه داستان.نتیجه گیری:منظومه بیژن ومنیژه فردوسی به جهت حماسی بودن از استحکام وفخامت بیشتری برخورداراست .اما از حیث سرایش ،اشعارمشابه یکدیگر می باشند نا گفته نماند که هر دو منظومه از شاهکارهای ادبیات ایران هستند

Keywords:

ویژگی های سبکی , منظومه های کهن , بیژن ومنیژه , لیلی ومجنون , قرن ششم.