محمدحسین محمودی ساری - دانشیار مدیریت پروژه و ساخت، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر
مریم معظم - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت پروژه و ساخت، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر
شاهین دبیریان - دکتری مهندسی و مدیریت ساخت، استادیار دانشگاه هنر اصفهان، دانشکده معماری و شهرسازی

ساخت وساز، کلید شکوفایی کشورهای نوظهور و صنعتی است. این صنعت بزرگترین و چالش برانگیزترین صنعت جهان و همچنین استفاده کنندهبسیاری از منابع ملی است. به دلیل اهمیت و حساسیت این پروژه ها، مدیریت زمان و عدم تاخیر در پروژه های ساخت وساز عامل بسیار مهمی درموفقیت و یا عدم موفقیت آنها می باشد. باوجود اهمیت این مسئله همچنان شاهد تاخیر در تعداد بسیاری از این پروژه ها می باشیم. این امر سببشده است که مدیران پروژه همواره به دنبال راه حلی برای رفع این مشکل باشند. سیاست اضافه کاری و استخدام از نمونه سیاستهایی هستندکه مدیران و تصمیم گیران پروژه در هنگام مشاهده تاخیر و فشار زمانبندی می توانند از آنها استفاده کنند. به دلیل ویژگی هایی چون تعداد زیاداجزا، وابستگی متقابل میان آنها، درجه بالای هم افزایی، تنوع اجزا و مهمتر از همه، رفتار غیرخطی عوامل پروژه، نتایج و تاثیر این سیاست ها برعملکرد پروژه آشکار نیست. روش پویایی سیستم با ایجاد روابط علی-معلولی و حلقه های بازخوردی سعی در شبیه سازی سیستم ها به صورتیواقعی دارد. در این تحقیق ابتدا مزایا و معایب هریک از سیاست های اضافه کاری و استخدام شناسایی شده اند. سپس با استفاده از روش پویاییسیستمی، یک مدل علی-معلولی از روابط میان متغیرهای هریک از دو سیاست موردنظر ارائه شده است. درنهایت نتایج شبیه سازی تاثیر به-کارگیری هریک از دو روش ذکرشده بر میزان تاخیر پروژه را بیان و مقایسه می کند.

فشار زمانبندی، پروژه های ساخت، استخدام، اضافه کاری، پویایی سیستم