بررسی فقهی دعای والدین برای فرزندان قبل از تولد (به مثابه یک روش تربیتی)

< p>دعا یکی از اصلی ترین آموزه های اسلامی است. دعا در اسلام _ به جز ادعیه قرآنی که وحیانی اند _ بیان دیگری از آموزه های وحی در جهت تربیت فرد و تامین سلامت جامعه است. دعا روشی است که همزمان حاوی پیام های تعلیم، تربیت و تعبد است. مکتب انسان ساز دعا، علاوه بر خودسازی، با نزدیک شدن به مبدا هستی، سهم مهمی نیز در تربیت دیگران دارد. فرزندان عزیزترین و دلنشین ترین افراد پیرامونی هر شخص اند که «دعا» می تواند نقش تعیین کننده ای در هدایت و سعادت آنان داشته باشد. این تحقیق به دنبال این موضوع خواهد بود که احکام مربوط به وظیفه مندی والدین در تربیت فرزندان با روش «دعا» را قبل از تولد به سبک اجتهادی، استخراج نماید. مکتب اسلام، برای نیل به سعادت و صلاح فرزندان، قبل از تولد نیز به این مسئله توجه جدی داشته و در برنامه های تربیتی خود، به این روش اساسی تاکید ورزیده است. بنابراین، دعای والدین برای فرزندان قبل از تولد آن ها از احکام استحبابی و اخلاقی اسلام است که برای اثبات آن می توان از ادله متعدد عقلی و نقلی استفاده کرد. از جمله نتایج این پژوهش این است که دعای والدین برای فرزندان، آثار وضعی و برکات فراوان دارد که در طول حیات و در عرصه های مختلف زندگی، موفقیت های بزرگی را برای فرزند رقم می زند. 

Keywords:

دعا , والدین , فرزند , تربیت , فرزندپروری