مریم پرستار - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، واحد خمین، دانشگاه آزاد اسلامی، خمین، ایران.
لیلا زمانی چگنی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، واحد اندیمشک، دانشگاه پیام نور اندیمشک، ایران.
مهران محبیان فر - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
میثم هوشیار جلودار - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، واحد بیله سوار، دانشگاه آزاد اسلامی، بیله سوار، ایران.

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی واقعیت درمانی بر انعطاف پذیری روانشناختی زوجین متقاضی طلاق صورت گرفته است.روش پژوهش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل زوجینمتقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهر اهواز در سال ۱۴۰۰ بودند. حجم نمونه با توجه به هدف پژوهش و بااستفاده از شیوه نمونهگیری در دسترس، ۳۲ نفر انتخاب شدند که از این تعداد ۱۶ نفر گروه آزمایش و ۱۶ نفر مربوط گروه کنترلمیباشد. در این پژوهش، از پرسشنامه انعطافپذیری روانشناختی دنیس و ندروال استفاده شده است. و سپس آزمودنی هایگروه آزمایش، به مدت ۸ جلسه تحت مداخله با رویکرد مبتنی بر واقعیت درمانی گلاسر قرار گرفتند. طی این مدت، مداخله ایبر روی گروه کنترل صورت نگرفت. پس از پایان مداخله، از هر دو گروه، مجددا مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیهو تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین متغیر انعطافپذیری روانشناختی در پس آزمون نسبتبه پیش آزمون افزایش پیدا کرده است. بنابراین واقعیت درمانی بر انعطاف پذیری روانشناختی زوجین متقاضی طلاق تاثیر دارد

واقعیت درمانی، انعطاف پذیری روانشناختی، زوجین متقاضی طلاق.