فرشته رضازاده - کارشناسی ارشد روانشناسی شخصیت، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران.

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر نشخوارافسرده کننده زوجین متقاضی طلاق بوده است. روش پژوهشاز نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری زوجین متقاضی طلاق مراجعهکننده به مراکز مشاوره ای شهر قائمشهر در سال ۱۴۰۰ بودند. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری در دسترس و حجم نمونه۳۰ نفر) ۱۵ نفر گروه آزمایش و گروه ۱۵ نفر گروه گواه( انتخاب شد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه مقیاس پاسخ نشخواریولن هوکسما و مارو مورد استفاده قرارگرفت. گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۸۰ دقیقه ای با روش طرحواره درمانی آموزش دیدند وگروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بعد از طرحواره درمانی با توجه به میانگین متغیرنشخوارافسرده کننده گروه آزمایش در پسآزمون نسبت به میانگین گروه کنترل، معنی دار بوده است. بنابراین طرحواره درمانیبر نشخوارافسرده کننده زوجین متقاضی طلاق تاثیر دارد.

طرحواره درمانی، نشخوارافسرده کننده، زوجین متقاضی طلاق.