حمید شهریاری - دکتری فلسفه تطبیقی دانشگاه قم

  این مقاله در ابتدا به بررسی آرای نیچه در اخلاق می پردازد و سپس بیان می کند که فیلسوف اخلاق معاصر آقای السدیر مک اینتایر تنها دو گزینه متقابل در فلسفه اخلاق ترسیم می کند که اخلاق نیچه و اخلاق ارسطوست. علت این انحصار شکست طرح روشن گری است. پس برای نشان دادن برتری اخلاق ارسطویی باید نشان داد که اخلاق تبارشناسانه نیچه اشتباه است. این مقاله نشان می دهد که اخلاق نیچه ای دارای مبنای مدللی نیست. نیچه گرچه تمامی فیلسوفان عصر روشن گری را بر خطا می داند و آرای ایشان را به سخره می گیرد ولی در نهایت معلوم می شود که نیچه خود نیز یکی دیگر از مظاهر متعاقب این تفکر بوده و نمودی دیگری از اخلاق لیبرالیستی فردگرایانه است. کلیدواژه ها :

روشن گری, اخلاق لیبرالیستی, اخلاق فضیلت