اقلیم و معماری مدارس نوساز شهر اصفهان

توجه به اهداف عمده طراحی اقلیمی در هر منطقه­ی آب و هوایی و پیش­بینی مواردی در جهت تحقق بخشیدن به این اهداف موجب سازگاری و هماهنگی ساختمان­ها با شرایط اقلیمی و موجب صرفه­جویی در مصرف انرژی و هویت یافتن معماری در هر اقلیم خواهد شد. این پژوهش به­منظور بررسی میزان تطابق معماری مدارس­نوساز شهراصفهان با شاخص­های اقلیم معماری این شهر انجام شده است. در این پژوهش ابتدا با بررسی عناصر اقلیمی مانند دما، باد، رطوبت و...  و ترسیم دیاگرام­های مربوطه رژیم دما و بارش شهر اصفهان را مشخص نموده و سپس با ترسیم نمودار «کلیماگرام»  این شهر و بر اساس شاخص­های اقلیمی به دست آمده نوع اقلیم منطقه­ی پژوهش تعیین شده است. سپس با استفاده از جداول ماهونی و نمودار منطقه آسایش اصفهان و با توجه به دیاگرام­های اقلیمی شاخص­های معماری متناسب با اقلیم اصفهان مانند جهت مناسب ساختمان در ارتباط با عوامل اقلیمی (مانند تابش خورشید و بردار باد)، ابعاد پنجره­ها، بررسی وضعیت سایبان­ها و تعیین عمق و اندازه­ی مناسب آن و ... مشخص گردیده است. در مرحله­ی بعد با استفاده از اطلاعات به دست آمده توسط کارنامه­ی ساختمانی و پلان مدارس جامعه­ی آماری به بررسی هماهنگی معماری مدارس نوساز شهر اصفهان با استانداردهای به دست آمده پرداخته شده است. طبق یافته­های این پژوهش مدارس مورد بررسی  از نظر جهت استقرار و نحوه­ی قرارگیری (کشیدگی شرقی- غربی) با استانداردهای اقلیمی این شهر تطابق داشته و با توجه به جهت استقرار پنجره­ها (شمالی- جنوبی) تهویه­ی طبیعی اکثر مدارس مناسب بوده است. غالب مدارس مورد بررسی در زمینه­ی وجود سایبان با عمق و زاویه­ی مناسب فاقد تناسب با شرایط اقلیمی شهر اصفهان بوده­اند. میزان و نحوه­ی به کارگیری پوشش گیاهی مناسب و موثر در تنظیم شرایط آسایش فضاهای داخلی و محوطه­ی ساختمان مدارس نوساز نیز تناسبی با شرایط اقلیمی شهر اصفهان نداشته است.

Keywords:

اقلیم , معماری , محدوده آسایش , دمای موثر , آسایش حرارتی , تهویه