کاربرد روش کریجینگ در میان یابی بارش مطالعه موردی: میان یابی بارش ۲۶/۱۲/۱۳۷۶ درایران زمین

میان­یابی یکی از مهم­ترین تکنیک­هایی است که اقلیم­شناسان در مطالعات پهنه­ای- مکانی از آن بهره می­گیرند. روش­های میان­یابی برحسب ملاک­های مختلف قابل تقسیم­بندی هستند. در این تحقیق تلاش براین بوده ضمن معرفی روش میان­یابی کریجینگ به عنوان یکی از روش­های دقیق و پرکاربرد، مراحل انجام این فرآیند با ذکر مثالی انجام گیرد. دراین راستا میانگین بارش ماهانه ایران زمین در روز ۲۶/۱۲/۱۳۷۶ بر اساس داده­های ۶۵۴ ایستگاه مورد تحلیل قرار گرفت.  به منظور میان­یابی بارش در ابتدا نیمه­پراش نگار تجربی محاسبه و ترسیم شد. سپس یازده مدل بر این نیمه­پراش نگار  برازش یافت. به ازای هر مدل نیم پراش نگار و با سه فرض عدم وجود روند در داده­ها، وجود روند خطی و روند درجه ۲ مجموعا سی و سه نقشه برای بارش روز مورد مطالعه حاصل شد. سپس با استفاده از تکنیک ارزیابی متوالی ( Cross-Validation) خطای نقشه­ها برآورد شد و از میان سی و سه نقشه، دو نقشه به عنوان کاندیدهای مناسب اختیار شدند.آزمون­های بعدی شامل بررسی میزان خطای برآوردی و درصد آن و نیز انحراف استاندارد نقشه­ها نشان داد که برازش مدل خطی بر نیمه­پراش نگار بهترین الگو برای میان­یابی بارش ۲۶ اسفندماه ۱۳۷۶ ایران زمین بر اساس روش کریجینگ است. براساس این نقشه میانگین بارش کشور طی روز مزبور۳/۷ میلی­متر برآورد شده است.

Keywords:

میانگین موزون , میان یابی , کریجینگ , همبارش , نیمه پراش نگار