ارزیابی خصوصیات کمی و کیفی ژنوتیپ های سویا در شرایط تنش کم آبی

به منظور ارزیابی رشد و عملکرد دانه ۱۹ ژنوتیپ و لاین سویا در شرایط تنش کم آبی، سه آزمایش جداگانه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آبیاری در آزمایش اول تا سوم به ترتیب پس از ۵۰ (آبیاری مطلوب)، ۱۰۰ (تنش متوسط) و ۱۵۰ میلی متر (تنش شدید) تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A انجام گرفت. نتایج نشان دادکه اثر متقابل تنش کم آبی و ژنوتیپ تاثیر معنی داری بر تعداد دانه در واحد سطح، میزان روغن و پروتئین دانه داشتند. تنش کم آبی تاثیر معنی داری بر تعداد گره، ارتفاع بوته، تعداد شاخه، تعداد غلاف در متر مربع، تعداد دانه در متر مربع، عملکرد دانه، شاخص باروری (نسبت وزن غلاف به وزن کل گیاه)، عملکرد روغن و پروتئین داشت. بیشترین کاهش تعداد شاخه، تعداد غلاف در متر مربع، عملکرد دانه، شاخص باروری ، عملکرد روغن و پروتئین در شرایط تنش شدید مشاهده شد. عملکرد دانه در شرایط تنش متوسط و شدید با شاخص های مقاومت به تنش (STI)، میانگین بهره وری (MP)، میانگین بهره وری هندسی (GMP)، همبستگی مثبت و معنی داری داشت. در شرایط تنش متوسط، ژنوتیپ ال ۱۱ و در تنش شدید ژنوتیپ کلین عملکرد دانه بیشتری تولید کردند.

Keywords:

Deficit irrigation , Productivity index , Soybean and Stress tolerance index , تنش کم آبی , سویا , شاخص باروری و شاخص مقاومت به تنش.