امیر کرم

پارامترهای توپوگرافیکی حاصل از مدل رقومی ارتفاعی زمین (DEM)، داده­های باارزشی  در مورد خصوصیات سطحی زمین فراهم می آورند. از این پارامترها به عنوان داده­هایی برای تحلیل زمین  در ژئومورفولوژی کمی استفاده می­شود.  با بهره­گیری از پارامترهای توپوگرافیکی در کنار استفاده از سیستم اطلاعات  جغرافیایی(GIS)و فناوری رایانه­ای، امکان­پذیری طبقه­بندی،ترسیم و تشریح هندسی اشکال ژئومورفولوژیکی فراهم می­شود. در این بررسی با استفاده از چهار پارامتر توپوگرافیکی ( ارتفاع، شیب زمین، انحنای پروفیل و انحنای پلانی متریک) مستخرج  از مدل رقومی ارتفاعی زمین و سیستم اطلاعات جغرافیایی و از طریق تکنیک تحلیل داده­های خود سازمان یابنده­ی تکراری(ISODAT) بخشی از زمین منظرهای شمال غرب شهر شیراز از نظر واحدهای ژئومورفولوژیکی طبقه­بندی شده­اند. نتایج طبقه­بندی شامل پنج طبقه (و هفت زمین­منظر اصلی) یعنی: ۱- کوهستان­های نسبتا مرتفع، ۲- مخروطه­افکنه­ها و پایکوههای مرتفع،  ۳-تپه­های کم­ارتفاع، ۴- دشت وسطوح هموار و ۵- کوههای کم ارتفاع و تپه­های مرتفع است. نتایج حاصل از طبقه­بندی مذکور با نقشه­ی تیپ­های ارضی منطقه­ی شیراز مقایسه شد و تحلیل نتایج نشان داد که استفاده از پارامترهای توپوگرافیکی و روش تحلیل داده­های خود سازمان یابنده­ی تکراری (ISODAT) تکنیکی نسبتا کارآمد و مناسب برای طبقه­بندی زمین است. این روش آسان، کم­هزینه، سریع و نسبتا دقیق است و در اغلب بسته­های نرم­افزاری سیستم­های اطلاعات جغرافیایی قابل استفاده می­باشد.

طبقه بندی زمین منظر, سیستم اطلاعات جغرافیایی, ژئومورفولوژی کمی, مدل رقومی ارتفاعی زمین, تحلیل سرزمین, تکنیک تحلیل داده های خود سازمان یابنده ی تکراری, شیراز