ارزیابی تغییر اقلیم کشور در دوره ی ۲۰۳۹- ۲۰۱۰ میلادی با استفاده از ریزمقیاس نمایی داده های مدل گردش عمومی جو ECHO­G

مدل­های گردش عمومی جو، به دلیل بزرگ مقیاس بودن شبکه­ی محاسباتی آنها، قادر به پیش­بینی پارامترهای آب و هواشناختی در مقیاس نقطه­ای نیستند، لذا دانشمندان ابزار واسطی به نام مدل­های Weather Generator را ابداع کرده­اند که می­توان بر اساس آن و با استفاده از خروجی مدل­های عددی، تغییر اقلیم را در مقیاس نقطه­ای و ایستگاه هواشناسی مورد مطالعه و ارزیابی قرار داد. در مطالعه­ی حاضر با استفاده از این تکنیک، خروجی­های مدل گردش عمومی جو   ECHO­Gبا سناریوی A۱ برای دوره­ی زمانی ۲۰۱۰ تا ۲۰۳۹ ریز مقیاس گردیدند و نتایج آن بر روی ۴۳ ایستگاه سینوپتیک کشور تجزیه و تحلیل شدند. نتایج کلی برای دوره­ی ۲۰۱۰ تا ۲۰۳۹ حاکی از کاهش ۹درصدی بارش در کل­کشور، افزایش آستانه­ی بارش­های سنگین و خیلی سنگین به ترتیب ۱۳ و ۳۹ درصد و افزایش میانگین سالانه­ی دما به میزان ۵/۰ درجه­ی سانتیگراد می­باشد که بیشترین افزایش ماهانه­ی دما مربوط به ماههای سرد سال است. استان­های خراسان شمالی، آذربایجان غربی و شرقی با بیشترین افزایش دما در دهه­ی ۲۰۲۰ مواجه خواهند بود. با توجه به کاهش بارش کشور و همچنین افزایش آستانه­ی بارش­های حدی، به نظر می­رسد در دهه­های آینده بارش­ها به شکل سنگین و سیل­آسا باشد. به­دلیل افزایش دما از میزان بارش­های جامد نیز کاسته می­شود. بررسی نتایج بر روی شمال­شرق کشور حاکی از جابه­جایی الگوی بارش به سمت انتهای فصل سرد می­باشد.  

Keywords:

تغییراقلیم , مدل گردش عمومی جو , ریز مقیاس نمایی , ایران , پدیده های حدی