تحلیلی بر نقش شهر جدید پردیس در تمرکززدایی از مادرشهر تهران

     اصولا شهرجدید با نگاهی که در این تحقیق بدان نگریسته شده، شهری است که به­عنوان یکی از راهبردها و الگوهای توسعه­ی شهری در جهت­جذب سرریزهای جمعیتی شهرهای بزرگ و اسکان جمعیت مازاد مادرشهر طراحی، برنامه­ریزی و احداث شده و یا می­شود. نظر به اینکه شهر تهران از نظر مساحت و جمعیت اولین شهر کشور است و مهمترین کانون جذب جمعیت در ایران می­باشد؛ لذا محدودیت­هایی از نظر امکانات و گسترش شهر و  همچنین عدم توان جذب جمعیت بیشتر را پیش رو داشته و دارد. شهرهای جدیدی دراطراف تهران از جمله شهر جدید پردیس به­منظور تعدیل این نارسایی­ها و سرریزپذیری جمعیت مازاد آن طراحی و احداث شده ­است. شهر جدید  پردیس که شهری است از پیش طراحی شده، در اراضی بکر و بایر در ۳۵ کیلومتری شمال­شرق تهران با مساحتی حدود ۲۶۰۰ هکتار، با هدف سرریزپذیری بخشی از جمعیت مازاد شهر تهران، طراحی شده است و تا  سال ۱۳۹۵ پیش­بینی شده که ۲۰۰۰۰۰  نفر را  می­بایست در خود جای دهد. لیکن هم­ اکنون (۱۳۸۵) تنها ۵۲۰۰۰ نفر جمعیت در مساحتی حدود ۹/۳۵۸ هکتار در این شهر اسکان یافته­اند. هدف از انجام این تحقق بررسی میزان اثرگذاری شهر جدید پردیس در تمرکززدایی از مادرشهر تهران، با جمعیت­پذیری بخشی از مازاد جمعیت این مادر شهر بوده است. روش کار این پژوهش تحلیلی- تطبیقی بوده با حجم نمونه­­ای به میزان ۱۰ درصد خانوارهای ساکن در شهر و از طریق پرسشنامه به اخذ اطلاعات میدانی مبادرت گردیده است. یافته­های این تحقیق بیانگر آن است که شهرجدید پردیس در ایفای نقش خود که همانا جمعیت­پذیری بخشی از مازاد جمعیت و تمرکززدایی از مادرشهر تهران بوده، چندان موفق نبوده است. بخش زیادی از این عدم توفیق ناشی از عدم احداث متناسب زیرساخت­ها و نبود زمینه­های اشتغال و فعالیت در این شهر بوده که آن هم متاثر از ناکارآمدی مدیریت و برنامه­ریزی متناسب با نیازهای توسعه­ی شهری بوده است. در این مقاله به­منظور رفع  این مشکل پس از تحلیل و تلفیق یافته­ها، راهبردهایی پی­جویی گردیده که در متن مقاله ارایه شده  است.

Keywords:

شهر جدید پردیس , تمرکززدایی , مادرشهرتهران , سرریزپذیری جمعیت , گسترش شهری