سنجش رابطهی هوش هیجانی و سبکهای همکاری و مصالحه در سرپرستان بیمارستان میلاد

موضوع تعارض شغلی در حرفهی پرستاری از اهمیت ویژه ای برخوردار است و مدیریت تعارض نیاز به مهارتهایی دارد که پایه و اساس احساسی دارند. از این رو پرستاران باید چگونگی مدیریت تعارض را به طور اثربخش فرا بگیرند. هدف از انجام این پژوهش بررسی این موضوع بوده که چه رابطهای بین هوش هیجانی و سبکهای مدیریت تعارض در بین سرپرستاران بیمارستان میلاد وجود دارد. پژوهش حاضر مطالعهای کمی است که بر روی ۵۵ سرپرستار از بیمارستان میلاد در سال ۱۳۸۸ انجام شد. برای جمعآوری اطلاعات از دو پرسشنامهی بستهپاسخ که بر اساس مقیاس پنج گزینهای لیکرت تنظیم شده بود استفاده گردید. هوش هیجانی توسط پرسشنامهی «سایبر یا شرینگ» با پایایی ۸۴ درصد و سبکهای مدیریت تعارض به وسیلهی پرسشنامهی «رابینز» با پایایی ۸۱ درصد سنجیده شد. داده های به دست آمده از این ابزار توسط روشهای آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که شامل میانگین، آزمون کالموگرافاسمیرنف، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه بود. سبک همکاری با میانگین ۸۵/۱۱ و سبک مصالحه با میانگین ۱۶/۱۱ سبکهای غالب در حل تعارضات بود. بین هوش هیجانی و مدیریت تعارض رابطهی مثبتی با سطح معنیداری ۰۱/۰ وجود داشته. ۱۶ درصد از پراکندگی متغیر مدیریت تعارض توسط پنج متغیر مستقل هوش هیجانی «توجیه» شد. بین خودآگاهی و سبک همکاری با ۹۹ درصد اطمینان رابطهی مثبت و معنی داری وجود داشت و نتایج این تحقیق نشان داد که هوش هیجانی پرستاران در چگونگی مدیریت کردن تعارضات موثر است و پرستاران سبک همکاری و مصالحه را ترجیح میدهند. مطالعاتی از این دست میتواند در جهت افزایش بهرهوری نیروی انسانی و در نهایت، سازمان مورد استفادهی مدیران قرار گیرد.

Keywords:

تعارض , مدیریت تعارض , همکاری , مصالحه , هوش هیجانی