پری طوسی - دانشجوی دکتری دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه
مهدی تاج بخش - دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه
مسعود اصفهانی - دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه

به منظور بررسی تاثیر محرک های رشد شیمیایی و آلی و زمان برداشت بر خصوصیات کیفی سویا رقم ویلیامز، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با ۲۴ تیمار و ۳ تکرار در سال ۱۳۹۱ در موسسه تحقیقات برنج کشور (رشت) اجرا شد. فاکتور اول، محلول پاشی مواد شامل ۱- نانوکلات آهن (دو در هزار)، ۲- کادوستیم (۵/۰ در هزار)، ۳- آمینول فورته (دو در هزار)، ۴- آب مغناطیسی (۲۰ لیتر در متر مربع)، ۵- کمپوست زباله شهری (۱۰ تن در هکتار با نسبت ۱/۰ در آب اضافه شد)، ۶- کود حیوانی (کود گاوی، ۱۰ تن در هکتار با نسبت ۱/۰ در آب اضافه شد) و ۷- کود شیمیایی نیتروژن خالص (پنج در هزار از منبع اوره) به همراه یک تیمار شاهد و فاکتور دوم، سه زمان برداشت ۱- هنگامی که رطوبت دانه در غلاف های ساقه اصلی ۲۵-۲۰ درصد بود ۲- هنگامی که رطوبت دانه در غلاف های ساقه اصلی ۱۵-۱۴ درصد بود (زرد شدن بیش از ۹۵ درصد غلاف) ۳- هنگامی که رطوبت دانه در غلاف های ساقه اصلی ۱۲-۱۰ درصد بود (رسیدگی کامل غلاف ها)، منظور شدند. مقایسه میانگین اثر متقابل تیمارها نشان داد که محلول پاشی نانو کلات آهن در زمان برداشت دوم بیشترین میزان اسید اولئیک (۱/۲۷ درصد)، عملکرد دانه و پروتئین (به ترتیب ۴۰۶۲ و ۱۵۰۳کیلوگرم در هکتار) و عملکرد روغن (۱۰۱۴ کیلوگرم در هکتار) را دارا بود. بیشترین میزان اسید استئاریک و اسید لینولنیک (به ترتیب ۵۲/۴ و ۶۱/۱۰ درصد) در تیمار آب مغناطیسی بدست آمد. براساس نتایج این آزمایش و با توجه به ترکیب اسیدهای چرب (اولئیک و لینولئیک)، محلول پاشی نانوکلات آهن و زمان برداشت دوم باعث افزایش کمیت و کیفیت محصول سویا شد.

Aminol forte, Farmyard Manure, Compost, Oleic acid of Soybean, آمینول فورته, اسید اولئیک, سویا, کود دامی وکمپوست.