حامد بذرگر - دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه یاسوج
حمید رحمانی - دانشکده مهندسی، دانشگاه زنجان

در تحقیق حاضر با اضافه کردن سیمان­ های درشت ­دانه با قطر بزرگ­تر از ۷۵ میکرون به بتن به­ عنوان عامل خودترمیمی سعی به ترمیم و بهبود ترک­ ها شده است. در این فرایند به­ علت کاهش سطح مخصوص سیمان­ های درشت­ دانه و همچنین پایین بودن نسبت آب به سیمان، ذرات سیمان به­ طور کامل هیدراته نشده و قسمت داخلی ذرات سیمان به­ صورت کپسول سیمان هیدراته نشده باقی می­ ماند. با شکست و ایجاد ترک در بتن، کپسول­ های سیمانی حاوی سیمان­ های هیدراته نشده، شکسته شده و با آب عمل­آوری واکنش نشان داده و به­ علت افزایش حجم حاصل از تولید محصولات هیدراتاسیون (hydration) مجدد ذرات سیمانی، باعث بسته شدن و ترمیم ترک می­ شوند. در این تحقیق ابتدا به ­کمک آزمایش مقاومت کششی به­ روش دو نیمه شدن در نمونه­ های استوان ه­ای ترک ایجاد شده و پس از ثابت نگه داشتن عرض ترک با استفاده از بست ­های فلزی به­ میزان ۲۰۰ میکرون و عمل­ آوری مجدد، خودترمیمی در خصوصیات مکانیکی با تعیین مقاومت کششی ثانویه و خودترمیمی در خصوصیات نفوذپذیری با آزمایش نفوذ آب بررسی شد. نتایج نشان داد که اولا در بتن­ های ساخته شده قابلیت خودترمیمی وجود دارد و ثانیا تاثیر سیمان درشت­ دانه در این عملکرد به ­مراتب بیشتر از تاثیر نسبت آب به سیمان می­ باشد. همچنین با استفاده از سیمان درشت­ دانه به­ عنوان عامل بهبودی، نمونه­ ها ۱۲ تا ۲۹ درصد بهبودی در مشخصات مکانیکی و ۴۱ تا ۱۰۰ درصد  بهبودی در نفوذپذیری بتن ترک خورده از خود نشان دادند.

خودترمیمی ذاتی, بتن با مقاومت بالا, عرض ترک, سیمان درشت دانه, هیدراتاسیون مجدد