احسان رضائی سورشجانی - دانشگاه پیام نور

جهانی شدن روندی رو به رشد و غیر قابل توقف است که با رویکرد یکپارچه سازی اقتصاد جهانی و تجارت آزاد آغاز شد؛ آزاد سازی هرچه بیشتر تجارت جهانی یکی از راهکارهای اتخاذ شده است ،که برای تحقق آن تلاش فراوانی در سطح بین الملل تاکنون صورت گرفته است. فعالیت جهانی در این زمینه از ۱۹۴۷ تا شکل گیری موافقت نامه عمومی تعرفه و تجارت گات (GATT) آغاز و در نهایت به تشکیل سازمان تجارت جهانی (WTO) منجر شد. با اعلام رسمی تشکیل این سازمان در ژانویه ۱۹۹۵ که بیش از ۹۰ درصد تجارت جهانی را پوشش می دهد.عضویت یا عدم عضویت در WTO می تواند اثرات تعیین کننده ای بر سیاست گذاری های کلان اقتصادی کشور و به تبع آن در بخش های مختلف اقتصادی و نهایتا سطوح تصمیم گیرنده اجرایی و مدیریتی از خود بر جای می گذارد.فرایند جهانی شدن امروز در سطح بین الملل به طور جدی از جانب سازمان ملل متحد و سازمان های تخصصی وابسته به آن مورد حمایت قرار گرفته و به پیش برده می شود. در بعد اقتصادی جهانی سازی، به طور مشخص می توان مشاهده نمود که سه سازمان بین المللی صندوق بین المللی پول، باک جهانی و سازمان تجارت جهانی به عنوان سازمان های تخصصی در حیطه اقتصاد، سیاست هایی را در پیش گرفته اند که کاملا در راستای جهانی کردن اقتصاد قرار دارند و چون این سازمان ها به نوعی نقش هماهنگ کننده اقتصاد جهانی را برعهده دارند، لذا با استفاده از ابزارهایی که در اختیارشان قرار دارد، کشورهای مختلف جهان و به ویژه کشورهای در حال توسعه را به سمت سیاست هایی که در پیش گرفته اند، سوق می دهند و کشوری که در راستای این سیاست ها حرکت نکند به انحای مختلف تحت فشار قرار می گیرد.

تجارت جهانی، فرصت، تهدید