باقر ساروخانی
منصور وثوقی
مهدی مبارکی

در  این مقاله شهر را به مثابه "سازمان ارتباطی و اجتماعی تولید فرهنگ" در یک بافتار اجتماعی- فضایی در نظر گرفته شده که در تحلیل این سازمان (تولید، توزیع و مصرف)، صورت های نمایان کنش فرهنگی همچون مصرف فرهنگی،  بر روی علل غیرفرهنگی امور فرهنگی همچون اقدامات توسعه شهری شامل سیاست­گذاری، برنامه­ریزی و اجرا در تخصیص و توزیع امکانات فرهنگی قرار دهد تا بتواند به فهم الگوی عدالت فرهنگی در شهر دست یابد. روش این مطالعه ترکیبی بوده که در بخش کمی، جمع­آوری داده­­ها با ابزار پرسشنامه و با شیوه نمونه­گیری متناسب با حجم انجام شد. در بخش کمی جمع­آوری اطلاعات مربوط به مطالعات کالبدی با تحلیل ثانویه انجام و پس از آن مکانی گردیده است. طبق نتایج، توزیع فضایی فرهنگ در شهر اراک، ناکارا و نابرابر و با کاستی جدی در نظام برنامه­ریزی شهری در شهر اراک در مناطق و بین شهروندان ساکن مواجه می­باشد.

عدالت توزیعی فرهنگ, شعاع دسترسی, منفعت عمومی, نیاز فرهنگی