غزال زندکریمی - گروه روانشناسی، دانشکده رفاه

بدکارکردی سیستمهای پردازش اجتماعی در دوران قرنطینه، یکی از زمینه های اصلی در شکل گیری اختلالات هیجانی میباشند. افراد زیادی در دوران قرنطینه با نشانگان وسواس، اضطراب، افسردگی، انواع پرخوری و .... به مراکز سلامت روان مراجعه نموده اند؛ اختلالاتی که زیربنای اصلی آنها ترس، فقدان، سوگ، و از دست دادن تعاملات اجتماعی بود. بر اساس مدل مفهومی معیارهای حوزه پژوهش ۱ ، عواملی مانند ترس از دست دادن منبع دلبستگی، اجتناب و تنهایی، بیتفاوتی اجتماعی، فقدان تعاملات اجتماعی، RDoC) عدم تشخیص احساسات و نداشتن فرصت برای بازشناسی تعاملات چهرهای از جمله عواملی هستند که در شکل گیری اختلالات هیجانی نقش جدی بازی میکنند. در این مقاله، پیشینه موجود بر اساس تشخیص و سبب شناسی اختلالات هیجانی با توجه به شاخصهای پردازش اجتماعی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. طبق نتایج بدست آمده از علل شکل گیری وسواس، افسردگی، سوگ ابراز نشده، اضطراب و پرخوری در دوران قرنطینه، مطالعات قابل توجهی به شاخص ترس از دست دادن منبع دلبستگی و پیش دلبستگی، قطع اجتماعی، تنهایی و اجتناب، عدم بازشناسی احساسات، عامل ترس به عنوان یک ظرفیت منفی و ترکیب آن با فقدان مانند تهدید بالقوه، تهدید پایدار در رابطه با ترس از دور ماندن از منابع دلبستگی، بی تفاوتی اجتماعی، فقدان تعامل هیجانی چهره ای و عدم تشخیص احساسات اشاره نمودهاند. با توجه به یافته های بدست آمده، برنامه ریزی جهت تشکیل کارگروه های حمایت اجتماعی و آموزش به موقع پردازش اجتماعی در شرایط بحران، میتواند در کاهش نشانگان این گروه از اختلالات هیجانی به عنوان یک راهبرد در نظر گرفته شود.

اختلال هیجانی، دوران قرنطینه، معیارهای حوزه پژوهش، نقص در پردازش اجتماعی