مهزاد صفاری نیا

از آنجا که آموزش و پرورش نقش بسیار مهمی در توانمند شدن، اشتغال و کشف استعداد و توانایی های افراد توانیاب دارد، حق بر آموزش این افراد بخصوص در سنین کودکی از اهمیت بسیاری برخوردار است. این حق از جمله حق هایی است که کمتر به اهمیت بنیادین آن توجه شده است و به یک معنا این حق می تواند پیش زمینه و مبنایی برای تحقق سایر حقوق باشد. هدف این پژوهش، روشن ساختن چرایی لزوم توجه جهانی به حقوق افراد توانیاب به ویژه کودکان و نوجوانان در اسناد و سازکارهای های حقوقی بین المللی و در شرایط اضطراری به صورت خاص و حقوق و تکالیف دولت ها و فرآیند ارتقاء دو عامل مهم عادی سازی و توانبخشی برای دسترسی بهینه به حق برآموزش دردوران کووید ۱۹ می باشد.

تعهد، دولت، حق برآموزش، افراد توانیاب، کووید ۱۹