محبوبه پرتواعلم - دانشجوی دکتری جامعه شناسی فرهنگی، مدرس مدعو دانشکده رفاه

کودکی اولین و مهمترین دوره زندگی انسان است؛ در این دوره کودک برای نخستین بار با طبیعت و خانواده رابطه برقرار می کند. روابط اجتماعی خود را بنا می نهد و به مفهومی از خود دست می یابد. ساختار اصلی شخصیتی و رفتاری انسان، در هفت سال اول زندگی شکل میگیرد؛ دورانی سرنوشت ساز، مثبت و مهم بوده، در این سنین، کودک باید تحت تعلیم و تربیتی عمیق و همه جانبه قرار گیرد تا به رشد کامل جسمی، روحی و عاطفی دست یابد. آموزش در سال های پیش از دبستان، مورد توجه و علاقه طیف وسیعی از صاحبنظران مرتبط با تعلیم و تربیت بوده است. چنانچه محیط و آموزش غنی باشد، هوش شکوفا می شود، استعدادها پرورش می یابد و کودک می تواند از حداکثر توانایی های خود بهره مند گردد. از سوی دیگر، پاندمی کرونا با تحمیل حدود دویست میلیون مبتلا و جانباخته در جهان و ۴ میلیون مبتلا و جانباخته در کشورمان، باعث تحولات گسترده ای در زمینه آموزشی، اجتماعی، فرهنگی ، اقتصادی و سیاسی در جهان شده است؛ تعطیلی مدارس و پیش دبستانها و محدودیتها و ممنوعیت ها و قرنطینه اجتماعی ناشی از کرونا، شرایط تربیتی کودکان را دشوار و پیچیده تر نموده است؛ لذا در این مطالعه سعی شده، با مروری بر منابع و اسناد موجود و تحقیقات انجام گرفته، با شناخت دوره کودکی و ویژگیهای روانشناسی رشد و تحول کودکان پیش دبستان، برای بهبود وضعیت بهداشت روانی و ارتباط تربیتی والدین با کودکان پیش دبستان در دوره کرونا، متناسب با شرایط کنونی جامعه، در هر یک از زمینه های رشد جسمانی، شناختی ذهنی، عاطفی، اجتماعی و اخلاقی این دوره سنی، به والدین و خانواده ها، توصیه های تربیتی و بهداشت روانی ارائه گردد.

ارتباط تربیتی، والدین، آموزش کودکان، کودکان پیش دبستان، کرونا