نادر حاجلو - استاد گروه روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
سعید پورعبدل - دکتری تخصصی روان شناسی بالینی
شهرزاد سراوانی - دکتری تخصصی روان شناسی تربیتی، مرکز تحقیقات آموزش علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران. تهران، ایران.
ناصر صبحی قراملکی - دانشیار گروه رفتار حرکتی و روان شناسی ورزشی، دانشکده رفتار حرکتی و روان شناسی ورزشی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
بابک موسوی - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.

هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی زوج درمانی شناختی رفتاری بر بهبود بهزیستی اجتماعی زوجین دارای تعارض زناشویی بود. این پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل ۱۶۰ زوج دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به ۴ کلینیک مشاوره و روانشناسی در سال ۱۳۹۷ در شهر تهران بودند. نمونه مورد مطالعه در این پژوهش ۳۲ زوج دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به ۴ کلینیک مشاوره و روانشناسی در سال ۱۳۹۷ بود که به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند (۱۶ زوج برای هر گروه). برای جمع آوری داده ها از مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر (۱۹۷۶)، پرسشنامه بهزیستی اجتماعی کییز (۱۹۹۸) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA) با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۲ استفاده شد. نتایج نشان داد که زوج درمانی شناختی رفتاری بر مولفه های همبستگی اجتماعی، انسجام اجتماعی، مشارکت اجتماعی، شکوفایی اجتماعی و پذیرش اجتماعی، زوجین دارای تعارض زناشویی موثر است (۰۰۱/۰P<). با توجه به این نتایج می توان گفت زوج درمانی شناختی-رفتاری با تمرکز بر شناخت های منفی و اصلاح آنها منجر به تغییرات هیجانی و رفتاری می شود که این امر بر بهبود بهزیستی اجتماعی آنها نیز موثر است.

تعارض زناشویی, بهزیستی اجتماعی, زوج درمانی شناختی رفتاری