مژده ملکی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین-پیشوا
محبوبه قاسمی دامغانی - کارشناسی ارشد گروه بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین –پیشوا، ورامین، ایران
سمیه فراهانی - دانشجوی سابق دکتری، گروه بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین –پیشوا، ورامین، ایران

گوجه­فرنگی(Lycopersicum esculentum Miller)  یکی از محصولات پرطرفدار در سطح جهانی می­باشد که کشت این گیاه همواره در معرض عوامل خسارت­زا به­ویژه ، سوختگی ناشی از قارچ Botrytis cinerea  که در شرایط مطلوب محیطی (رطوبت زیاد و دما تا ۱۵ درجه سلسیوس) در ارقام و هیبرید­های گوجه­فرنگی رایج است، قرار دارد. قارچ­کش­هایی مانند کاربندازیم با مهار جوانه­زنی و نفوذ اسپور­ها می­توانند از وقوع بیماری پیشگیری کنند؛ اما به دلیل مقاومت بیمارگر در برابر قارچ­کش­ها، تناوب برنامه های سمپاشی با دوزهای صحیح و زمان های مناسب الزامی می باشد. پژوهش حاضر به بررسی اثر چند قارچ­کش روی رشد میسلیومی بیمارگر هدف پرداخت. بدین منظور ابتدا جدایه های مختلف قارچ از گلخانه­ها و مزارع گوجه­فرنگی جمع آوری گردید. خالص سازی و اثبات بیماری­زایی و تعیین قدرت بیماری­زایی جدایه­های قارچ روی رقم حساس به بیماری با نام پتو­ارلی با سوسپانسیون اسپور قارچ به میزان ۱۰۵×۲ اسپور در میلی­لیتر روی برگ ها در گلخانه انجام شد. شدت شاخص بیماری بعد از ۱۵ روز تعیین شد و برای تعیین اثر قارچ­کش­ها روی رشد میسلیومی از قارچ­کش­های کاپتان، اپیرودیون+کاربندازیم، تیرام، اگریفار و تیوفانات-متیل به میزان یک در هزار در محیط کشت استفاده شد. در بین قارچ­کش­های استفاده شده، به ترتیب ایپرودیون+ کاربندازیم با ۵/۸۹ درصد بازدارندگی و سپس اگریفار با ۷۶/۸۳ درصد با غلظت یک در هزار در کنترل رشد میسلیومی قارچ موفق بودند.

Botrytis cinerea, قارچ کش, کپک خاکستری