بهزاد زینی وند - کارشناسی ارشد رشته حقوق بین الملل بشر دانشگاه شهید بهشتی
سیداحمد رضوی - دانش آموخته، دکتری حقوق کیفری و مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد نورآباد ممسنی

در سال های اخیر دو تحول مثبت و موثر در خصوص حمایت از حقوق توانخواهان در نظام حقوقی ایران صورت گرفت. درسال ۱۳۸۳ قانون جامع حمایت از حقوق توانخواهان تصویب گردید و در سال ۱۳۸۸ ایران از طریق الحاق، به کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت پیوست. پژوهش حاضر به بررسی حقوق توانخواهان از منظر کنوانسیون حقوق توانخواهان و سایر اسناد بین المللی و تطبیق با ایران ، می پردازد. در تحقیق حاضر حق آموزش، حق شرکت در حیات فرهنگی جامعه و حق دسترسی به اطلاعات برای افراد دارای معلولیت مورد مطالعه قرار گرفته است. در نهایت، این نتیجه حاصل می گردد که در خصوص حق بر آموزش، قانون جامع حقوق ممتاز و نسبتا جامعی را و بعضا حقوق بیش تری را برای توانخواهان در مقایسه با کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت پیش بینی نموده است. با این وجود، فقدان یا ضعف مقررات قانونی داخلی در جهت هماهنگی با مندرجات کنوانسیون در خصوص حق شرکت در حیات فرهنگی جامعه و حق دسترسی به اطلاعات افراد دارای معلولیت مشهود است. هرچند سازمان بهزیستی و نهاد های ذیربط تلاش هایی را برای تحقق بخشیدن به حقوق فوق انجام داده اند.

کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت. ، قانون جامع حمایت از حقوق توانخواهان ، حق آموزش ، حق دسترسی به اطلاعات ، حقوق فرهنگی توانخواهان