سیما سجادی - دانشجوی دکترای روانشناسی، واحد نایین، دانشگاه آزاد اسلامی، نایین، ایران.
تقی جباری فر - استادیار بخش علوم تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، پردیس علوم انسانی و اجتماعی،دانشگاه یزد
الهام فروزنده - دانشیار گروه روانشناسی، واحد نایین، دانشگاه آزاد اسلامی، نایین، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش کیفیت مشارکت والدین بر پیشرفت ریاضی دانش آموزان پسر دوره دوم ابتدایی با واسطه گری خودکارآمدی ریاضی اجرا شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه ی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر یزد بودند، که از میان آن ها ۴۳۰ نفر از دانش آموزان به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های کیفیت مشارکت والدین (دومونت و همکاران، (۲۰۱۴، خودکارآمدی ریاضی (پاجارز و یوشر، (۲۰۰۹ و جهت سنجش پیشرفت ریاضی دانش آموزان از نمرات ریاضی دانش آموزان در امتحان پایانی نیمسال تحصیلی استفاده گردید. داده های بدست آمده با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد و ماتریس همبستگی پیرسون و روشهای آماری استنباطی نظیر رگرسیون و تحلیل مسیر، با استفاده از نرم افزار آماری ایموس نسخه ۲۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که کیفیت مشارکت والدین با خودکارآمدی ریاضی و پیشرفت ریاضی رابطه معناداری دارند. همچنین خودکارآمدی ریاضی با پیشرفت ریاضی رابطه معنادار مثبت دارد. طبق نتایج تحلیل مسیر تنها بعد ساختار(β=۰/۱۸ و (p=۰/۰۰۲ از طریق خودکارآمدی ریاضی بر پیشرفت ریاضی اثر غیرمستقیم دارد. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که ابعاد کیفیت مشارکت والدین از طریق خودکارآمدی ریاضی می تواند بر پیشرفت ریاضی دانش آموزان تاثیر گذار باشد.

کیفیت مشارکت والدین، پیشرفت ریاضی، واسطه گری، خودکارآمدی ریاضی، ابتدایی