بررسی تاثیر آموزش بر فقر و نابرابری های توزیع درآمد در جامعه

در همه جوامع و در همه اعصار، فقر و نابرابری درآمدها پدیده ای ناخوشایند برای انسانها بوده است، به گونه ای که سابقه انتقاد از نابرابری درآمدها و محکومیت آن، به قدمت دنیا میرسد و هدف غایی برابری، طرفداران اخلاق و انقلابیون و رجال دولتی را تحت تاثیر قرار داده است .فقر اقتصادی از بنیادیترین مشکلات و ناهنجارترین دردها در زندگی انسان است. فقر از گذشته تا کنون، در اجتماعات بشری وجود داشته و زندگی انسانها را دستخوش تباهی قرار داده است و با وجود پیشرفت و توسعه گسترده در زندگی بشر میزان آن، نه تنها کاسته نشده بلکه بر طبق آمارهای موجود در حال افزایش است و تبعات ویرانگر آن در وجوه فردی و اجتماعی جلوه مینماید. نوشتار حاضر به بررسی پیامدهای فقر اقتصادی در بعد فردی و اجتماعی میپردازد و سعی شده در هر فصل پیامدهای مهم آن از قبیل نقص دین و عقل، خودکم بینی، دست زدن به خطا و گناه، محرومیت اجتماعی، غربت و تنهایی، فساد اداری، خواری و ذلت بررسی شود.روش تحقیق مقاله،گرد آوری اطلاعات به صورت کتابخانهای و پردازش آنها به روش تحلیلی است.عدم دسترسی به سطح معین و حداقل رفاه که از آن به عنوان فقر یاد می شود، پدیده ای جهانی است و در کشور ایران نیز به عنوان یک چالش اساسی مطرح است. آموزش ابزاری حیاتی برای بهبود آسایش و ریشه کنی فقر کشورها و راهبردی جهانی برای کاهش فقر به شمار می‎رود. مبارزه با فقر مستلزم شناخت عوامل موثر بر فقر می باشد و در این ارتباط دانشمندان و صاحبنظران آموزش و سرمایه گذاری در نیروی انسانی را از عوامل تاثیر گذار و به عنوان راه حلی جهت خروج از فقر یاد می کنند. هدف از انجام این پژوهش بررسی فقر آموزشی و تاثیر آن بر فرهنگ فقر و چرایی آن در جامعه است. برای این منظور از بررسی و مرور منابع موجود در این حوزه استفاده شده است. نتایج بررسی های مختلف نشان می دهد که آموزش و تربیت صحیح نیروی انسانی تاثیر کاهنده در بر فقر داشته و سبب بهبود فرهنگ فقر می شود. در واقع با افزایش سطح آموزش، قابلیت های فرد و خانوار ایرانی ارتقاء یافته و قدرت انطباق با شرایط و حل مشکلات افزایش پیدا می کند. یکی از مهم ترین دغدغه های بشر در طول تاریخ زندگی اجتماعی اش همواره این بوده است که هر نظام اجتماعی برای تداوم خویش نیازمند پیش نیازها و خرده نظام هایی است که ساختار و کارکردهای گوناگونی داشته باشند و در بخش های مختلف در خدمت استمرار و مانایی نظام اجتماعی قرار گیرند؛ به گونه ای که با وجود آنها نظام نیز پابرجا بماند. در این زمینه، عالمان علوم اجتماعی به امور و عوامل متعددی از جمله ویژگی های جمعیتی، بی تفاوت نبودن مردم، وجود نظارت اجتماعی، توافق اجتماعی، داشتن روش مناسب برای برخورد با محیط، نظام ارتباطی کارآمد، نقش های تفکیک شده و قشربندی اجتماعی، خانواده، اهداف مشترک، نظام فرهنگی ارزشی که از نسلی به نسل دیگر منتقل شود .