سمیه نگهداری - استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور ، تهران ، ایران
حسین زهیری - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته آموزش محیط زیست دانشگاه پیام نور، شیراز،فارس

آموزش محیط زیست را می توان یک نظام فکری جدید عنوان نمود که توسط آن انسان می تواند به طور هماهنگ با طبیعت به زندگی خود ادامه دهد. آموزش محیط زیست یک فرآیند میان رشته ای و همه جانبه است که موجب می شود یادگیرنده موارد زیر را کسب کند: آگاهی درباره محیط زیست (ارزش)؛ شناخت محیط زیست از طریق دانش (رویکرد)؛ مسئولیت در مورد محیط زیست (قابلیت انجام عمل) مهارت های لازم برای حل مشکل. بنابراین آموزش محیط زیست یک فرآیند فعال در زمینه آگاهی، دانش و مهارتهایی است که منجر به درک، تعهد، تصمیمات آگاهانه و عملکردهای سازنده برای اطمینان از احساس مسئولیت نسبت به مسایل محیط زیست در همه بخش های وابسته به کره زمین و محیط زیست می شود با توجه به نا آگاهی برخی خانواده ها در بروز مشکلات زیست محیطی، نقش آموزش در سطوح مختلف جامعه امری مهم بوده و در اولویت خواهد بود که به مرور زمان این آموزش ها می تواند تاثیرات مثبتی در رفتارهای زیست محیطی خانواده در سطح جامعه گذاشته و با توجه به اهمیت نقش خانواده ، می تواند به عنوان یک موضوع اجتماعی در راستای بهبود شرایط نگران کننده محیط زیست مورد توجه قرار گیرد.با ارایه آموزش های مناسب، آگاهی لازم برای تغییر نگرش و سطح دانش والدین دانش آموزان جهت حمایت از محیط زیست را نهاد آموزش برعهد دارد از آنجا که هرگونه برنامه ریزی صحیح و ارایه آموزش های مفید، نیازمند شناخت و آگاهی از وضع موجود است، این پژوهش به ارزیابی سطح دانش زیست محیطی والدین دانش آموزان و رابطه آن با محیط زیست پرداخته است بنابراین این پژوهش با هدف بررسی آموزش محیط زیست وسطح دانش زیست محیطی والدین دانش آموزان انجام شده است.

آموزش محیط زیست ؛ سطح دانش زیست محیطی ؛ والدین دانش آموزان