پریسا عزیز خانی - فوق لیسانس مدیریت شهری

خلاقیت از ویژگیهای اساسی و سازنده انسان بشمار می آید که در رشد و تکامل فرد و تمدن بشری نقش موثری داشته و زیربنای اختراعها و دستاوردهای علمی و هنری است. خلاقیت در گذشته پدیده ای مترادف با نبوغ تلقی می شد و هرجا سخن از خلاقیت به میان می آمد بلافاصله معنای نبوغ به ذهن خطور می کرد. در اواخر قرن نوزدهم و در اوایل قرن بیستم به منبع جدید خلاقیت توجه شد. در این دوارن این تفکر که نبوغ یا توانایی غیر معمولی در فرد از یک روح بیرونی ناشی می شود، رنگ باخت اما تاثیرات این تفکر که خلاقیت و نبوغ مترادف هستند همچنان باقی ماند و تا عصر رنسانس نیز کشانده شد لذا نزدیک به نیم قرن طول کشید تا خلاقیت به طور علمی و دقیق مطالعه شود. نقش و اهمیت خلاقیت و نوآوری را می توان از سه جنبه کلی ، فردی و سازمانی مورد بررسی قرار داد. همچنین موانع خلاقیت در سازمان را می توان به موانع محیطی، سازمانی، فرهنگی و موانع فردی که شامل موانع ادارکی و احساسی یا هیجانی است تقسیم نمود. حال به اعتقاد محققان یکی از ابزارهایی که سازمانها برای برخورد با این پویایی میتوانند بکارگیرند، استفاده از خلاقیت و بالطبع نوآوری های منابع انسانی است. از این رو مقوله خلاقیت و نوآوری از اهمیت فراوانی برخوردار شده است، زیرا خلاقیت و نوآوری تنها راه نگهداری، تامین و حفظ مزیتهای رقابتی است.

خلاقیت ، نوآوری ، سازمان ، نبوغ