وحید جوادی - گروه حقوق خصوصی، واحد اردبیل،دانشگاه آزاد اسلامی،اردبیل،ایران.

نقش سازمان جهانی تجارت ایجاد ثبات در مقررات و اصول تجارت خارجی کشورهای عضو است تا کشورها نتوانند برای نیل به اهداف کوتاه مدت و زودگذر خود سیاست هایی اتخاذ نمایند که موجب بحران اقتصادی در سطح بین المللی شود. سازمان جهانی تجارت مکانیزمی است که به کشورها امکان می دهد تا ضمن پایه گذاری سیاست های اقتصادی و تجاری خود بر اساس اصول و مقررات حقوقی، به این سازمان بپیوندند. جمهوری اسلامی ایران نیز ازجمله کشورهایی است که همانند سایر اقتصادهای ملی خواسته یا ناخواسته به سمت اقتصاد جهانی رانده می شود. عضویت جمهوری اسلامی ایران در سازمان تجارت جهانی (WTO) قبل از هر چیزی نیازمند بکارگیری سیاست های گسترده آزادسازی تجاری و تولیدی و تغییرات قابل توجهی در قوانین و مقررات اقتصادی است که این تغییرات می توانند تاثیر گسترده ای بر اقتصاد کشور و امنیت اقتصادی داشته باشند.حال سوال اصلی به این صورت مطرح می شود که تبعات الحاق ایران به سازمان تجارت جهانی در قوانین داخلی ایران به چه نحوی تبیین شده است؟ هدف از این پژوهش: بررسی تحلیلی تبعات الحاق ایران به سازمان تجارت جهانی و تاثیر آن بر تجارت بین الملل ایران می باشد. و همچنین روش این پژوهش از نظر ابزار جمع آوری داده ها اسنادی با استفاده از منابع مکتوب کتابخانه ای و نشریات الکترونیکی بوده و از نظر هدف نیز کاربردی و از نظر نوع پژوهش نیز توصیفی - تحلیلی است. بعنوان نتیجه نیز بایستی بیان کرد که، که عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی یک امر فوری و آنی نیست و این فرایند با خوش بینانه ترین حالت روند، حداقل روند پنج ساله ای را در پی خواهد گرفت، که تا آن زمان حتی مشخص نیست که این سازمان بتواند به حیات خود ادامه دهد. فرایند طولانی مدت عضویت ایران فرصتی است که سیاستگذاران اقتصادی به بهبود ساختار اقتصاد ایران و بهره وری و کارایی و از بین بردن رانت و انحصار که با عضویت در تجارت جهانی برچیده می شوند، بپردازند. در این رهگذر، پیگیری عضویت حداقل بهانه ای بر بهبود سیستم های کنترل بهره وری و افزایش راندمان در اقتصاد کشور خواهد بود.

تجارت جهانی ، اینترنت ، بهره وری ، کسب و کار ، فعالیت تجاری