سیده سولماز احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین، قزوین، ایران.
ساسان مرادی - استادیار، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین، قزوین، ایران

امروزه توجه به حفظ محیط زیست و پایداری زیست محیطی به مسئله ای جدی در سراسر جهان تبدیل شده است. یکی از مهمترین اکوسیستم های زیستی دریاها هستند که به علت بی توجهی، آسیب های جدی به آن ها وارد می شود. زباله های پلاستیکی از بزرگ ترین تهدیدها برای ادامه حیات جانداران در محیط های دریایی و ایجاد آلودگی بصری در سواحل می باشند که به میزان زیادی در دریاها و سواحل یافت می شوند. این مقاله در پی آن است که با بررسی روش های نوین ساخت مصالح با بهره مندی از زباله های پلاستیکی و کاربرد آن ها در معماری با توجه به شاخص های معماری بومی و ویژگی های مصالح در استان گیلان راه حلی برای کاهش زباله های پلاستیکی دریای خزر و خط ساحلی آن جهت افزایش پایداری زیست محیطی ارائه دهد. در انتها می توان این گونه نتیجه گیری کرد که با ساخت مصالح پلاستیکی متناسب با فرم و کالبد مصالح بومی و همچنین ترکیب آن ها با مصالح بومی و ایجاد هماهنگی با شاخص های معماری بومی گیلان، علاوه بر ایجاد پایداری زیست محیطی به حفظ ارزش های معماری منطقه و همچنین دوام و کارایی مصالح افزوده می شود.

پایداری زیست محیطی، زباله های پلاستیکی و آلودگی دریایی، بازیافت پلاستیک، مصالح بازیافتی، معماری بومی گیلان