فهیمه ساعدی - کارشناس ارشد پرستاری، بیمارستان شفا، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
الهام خالوباقری - کارشناس ارشد پرستاری جراحی داخلی، بیمارستان علی ابن ابی طالب (ع)، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران
معصومه برخورداری شریف آباد - دکتری پرستاری، استادیار، گروه پرستاری، دانشکده علوم پزشکی، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران
محمدعلی ذاکری - کارشناس ارشد پرستاری، مرکز تحقیقات بیماریهای غیرواگیر، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران

مقدمه و هدف: ارزیابی و بهبود مراقبت های بهداشتی در بیماران دیالیزی با ارزیابی ذهنی تاثیر بیماری و درمان آن در حوزه های جسمی، روانی، اجتماعی و بهزیستی شکل می گیرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل مرتبط با انزوای اجتماعی در بیماران تحت همودیالیز انجام شد روش کار: این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بر روی ۱۲۵ بیمار مزمن بستری در مراکز همودیالیز کرمان در سال ۱۳۹۷ انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه انزوای اجتماعی شامل پنج گویه از پرسشنامه طرحواره های جوان - فرم کوتاه (Y SQ-SF)، خود روزنبرگ. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه عزت و مقیاس تنهایی UCLA استفاده شد. نتایج: بین انزوای اجتماعی، تنهایی و عزت نفس رابطه آماری معنی داری مشاهده شد. سطح بالای انزوای اجتماعی با سطح بالایی از تنهایی و سطح پایین عزت نفس همراه بود. بین سطح تحصیلات، دیابت و انزوای اجتماعی رابطه منفی معناداری مشاهده شد. همچنین عزت نفس با تحصیلات و دیابت رابطه مثبت و معناداری داشت. نتایج مدل رگرسیون چندگانه نشان می دهد که ۵۱ درصد از واریانس انزوای اجتماعی توسط تنهایی، عزت نفس و دیابت پیش بینی می شود (۵۱=R۲) و تنهایی بهترین پیش بینی کننده است. بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که انزوای اجتماعی به شدت با احساس تنهایی و عزت نفس در بیماران تحت همودیالیز ارتباط دارد. بنابراین پیشنهاد می شود با برنامه ریزی مداخلاتی برای افزایش عزت نفس و کاهش احساس تنهایی، انزوای اجتماعی بیماران کنترل شود.

انزوای اجتماعی، تنهایی، عزت نفس، بیماری مزمن کلیوی، همودیالیز