فناوری نانو و مصارف آن در زمین شناسی مهندسی

نانوفناوری به استفاده از مواد در ابعاد اتمی، مولکولی و فرامولکولی در کاربردهای صنعتی گفته می شود. اولین توصیف گسترده ازنانوتکنولوژی، «اهداف فناورانه خاص برای دستکاری دقیق اتم ها و مولکولها برای ساخت محصولاتی با ابعاد ماکرو » بود، که اکنونبه عنوان نانوتکنولوژی مولکولی شناخته میشود . متعاقبا توصیف کلی تری از فناوری نانو توسط طرح ملی فناوری نانو (آمریکا) ایجادشد که فناوری نانو را به عنوان « دستکاری ماده که حداقل یک بعد آن از ۱ تا ۱۰۰ نانومتر باشد». تعریف کرد. این تعریف اینواقعیت را منعکس میکند که اثرات مکانیک کوانتوم در این بعد- کوانتومی مهم بوده، و تعریف از یک هدف خاص فناورانه به یک دسته تحقیقاتی شامل همه انواع تحقیقات و فناوری هایی که با خواص ویژه موادی که در آستانه اندازه داده شده سر و کار دارند،تغییر کرد. در نتیجه عبارتهایی جمعی مانند «فناوری های نانو» یا «فناوری های ابعاد- نانو» به طیف گسترده ای از تحقیقات و کاربردها اشاره دارد که ویژگی مشترک همه آنها «اندازه» است. در این میان، مهندسین ژئوتکنیک توانسته اند با بهره گیری از خواص نانو ذرات، سبب افزایش مقاومت برشی استاتیکی و دینامیکی خاک ها، کاهش نشست، کاهش پتانسیل روانگرایی، افزایش چسبندگی، افزایش مقاومت فشاری تک محوره، افزایش حدود روانی و خمیری، و کاهش دامنه خمیری آن ها شوند.

Keywords:

فناوری نانو , کاربردها , مهندسی ژئوتکنیک , بهبود پارامترهای خاک