کنترل شیمیایی بیماری مرگ گیاهچه خیار ناشی از قارچ Pythium aphanidermatum

بوته میری خیار، ناشی از (Edson) Fitzp  Pythium aphanidermatumاز جمله بیماری­هایی است که با مهیا شدن عوامل محیطی به خصوص رطوبت بالا، دمای مطلوب و عدم رعایت تناوب کشت، همواره ظاهر می­شود. با توجه به اهمیت این بیماری، اثر قارچ­کش‎­های پروپاموکارب هیدروکلرید (پروپلانت (۷۲۲ SL، متالاکسیل (ریدومیل (GR ۵% و بردوفیکس۱۸%)  (SC، در خزانه و گلخانه، در کنترل این بیماری بررسی شد. تاثیر قارچ‎­کش پروپاموکارب هیدروکلرید با دز­های ۷۵/.، ۱ و ۲۵/۱ در هزار، در مقایسه با قارچ­کش متالاکسیل گرانول به میزان ۵/۲ گرم در متر­مربع و بردوفیکس به میزان ۵ میلی­لیتر در هزار و شاهد بدون قارچ­کش، در قالب طرح کاملا تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه واریانس ساده و مرکب داده انجام شد. تجزیه آماری، به صورت ساده و مرکب با نرم افزار  SASانجام شد. نتایج نشان داد که قارچ­کش­ها در دوز­های مختلف مورد استفاده، از نظر درصد مرگ گیاهچه ناشی از بیماری بوته میری خیار در خزانه و گلخانه تفاوت معنی­دار داشتند. در خزانه، قارچ­کش پروپاموکارب هیدروکلرید، به میزان یک میلی­لیتر در هزار با ۶۲/۷ درصد مرگ گیاهچه، بیش­ترین اثر را درکاهش بیماری داشت و قارچ­کش بردوفیکس، با ۵۰/۴۱ درصد مرگ گیاهچه کم­ترین تاثیر را در مقایسه با سایر قارچ­کش-ها و شاهد نشان داد. در آزمایش گلخانه نیز کم­ترین و بیش­ترین درصد مرگ گیاهچه مربوط به تیمار پروپاموکارب هیدروکلرید با دوز ۷۵ ۰ میلی­لیتر در هزار و متالاکسیل بادوز ۵/۲ گرم در متر­مربع، به ترتیب با ۷۵/۳ و ۰۰/۴۵ درصد مرگ گیاهچه بود

Keywords:

خیار , مرگ گیاهچه , پروپاموکارب هیدروکلرید , بردوفیکس , متالاکسیل