بی وضعیتی در آینده پژوهی به مثابه چالش برنامه درسی و آموزش در عصر پساکرونا

هدف این پژوهش تبیین بی وضعیتی در آینده پژوهی به مثابه چالش برنامه درسی و آموزش در عصر پساکرونا میباشد. نظام آموزشی همواره با چالشهای مختلفی در طول زمان روبرو می شود که باید با ابزارها و رویکردها و سیاستگذاریهای منا سب بتواند از آنها گذر کند. آینده پژوهی در آموزش با ابزار های خود این امکان را مید هد که تحولات را پیشبینی کرده و برای موا جه با آن استراتژی های مختلفی را طراحی و اجرا نماید. واکنش ما به آینده و تحولات آن باید فعالانه باشد نه به صورت منفعلانه و یا عکس العمل با شد. یکی از این تحولات همه گیری ویروس کرونا در سرا سر دنیا ست و بحرانهای جدیدی را به ویژه در حوزه آموزش ایجاد کرده ا ست. درنتیجه نیاز به آینده پژوهی در فرایند سیا ستگذاری احساس می شود. تجربه کسب شده حاکی از آن ا ست که آموزشهای حضوری واجد ارزشهایی است که با هیچچیز جایگزین نمیشود. ازآنجاییکه آموزش از طریق برنامه درسی معنا و مفهوم مییابد، میباید با برر سی و بازنگری مداوم تلاش شود که برنامه در سی با غنای کامل و علمی خود بتواند به تمام نیازهای کنونی و دگرگونیهای پر شتاب آینده پا سخ دهد؛ بنابراین مسئله ا صلی این ا ست که -۱ چه تبیینی برای بی و ضعیتی در آینده پژوهی به مثابه چالش برنامه درسی و آموزش در عصر پساکرونا میتوان ارائه کرد؟ -۲ راهکار ایجابی برای آماده نبودن برنامه های درسی و نداشتن برنامه مشخص و در مواجهه با چالش به وجود آمده کدامست؟