سیده فرانک موسوی - دکترای مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
معصومه حیدرنژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد الکترونیک، تهران، ایران
سعید ثابت زنگنه - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عرب، دانشگاه آزاد اسلامی، آبادان، ایران
حسن حریصی قلعه علی خوانی - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
سیده فریبا موسوی - کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد الکترونیک، تهران، ایران

عصر امروز، عصر پیشرفت و تحول است. یکی از ملاکهای پیشرفت اجتماعی، پیشرفت تحصیلی در نظامهای آموزشی است. به عبارتی، یکی از بزرگترین دغدغه نظامهای آموزشی، چگونگی پیشرفت تحصیلی میباشد. علاوه بر این، از پیشرفت تحصیلی به عنوان مهمترین شاخص ارزیابی نظامهای آموزشی پیشرو یاد میشود که همواره برای معلمان، فراگیران، والدین، نظریه پردازان و محققان تربیتی از اهمیت بالایی برخوردار است. از سوی دیگر، پیشرفت تحصیلی یادگیرندگان، یکی از مهمترین ملاکهای ارزیابی عملکرد معلمان نیز محسوب میشود. بر این اساس، پیشرفت تحصیلی را میتوان دانش و مهارت آموخته شده و اکتسابی فرد در قالب موضوعات آموزشگاهی در بستر فرایند یاددهی- یادگیری دانست.در گذشته ای نه چندان دور متداولترین شیوه آموزش در کشور ما آموزش حضوری (سنتی) بود. در آموزش حضوری مدرس و دانش آموز در کلاس حضور فیزیکی داشته و مطالب به صورت حضوری ارائه میشد. این نوع آموزش دارای برنامه زمانی دقیق و مشخصی بوده و تعاملات و ارتباطات در این روش به صورت زنده و چهره به چهره بود. اکثر مدارس دنیا، در طول تاریخ آموزش وپرورش از آموزش سنتی استفاده کرده اند.