کووید-۱۹ و چرخش پارادایم در آموزش پزشکی (هویت برنامه درسیUME۱ در عصرکرونا و جهتگیریهای آینده): گستره پژوهی

در واپسین روزهای پایانی سال ۲۰۱۹، ویروس جدیدی به نام سارس کروناویروس دو۳ یا کووید-۱۹ در شهر ووهان کشور چین شنا سایی شد. (زو۴ و همکاران،.(۲۰۲۰ این ویروس به سرعت در ک شور چین شیوع پیدا کرد، سپس شیوع آن در ک شورهای از قبیل اسپانیا، ایتالیا، کره، ایالات متحده، انگلیس، ایران، فرانسه و ... تائید شد و تبدیل به یک پاندمی گردید، پاندمی که منشا تغییر و تحولات فراوانی شد. یکی از حوزه های عمده ای که کووید-۱۹ بر آن تاثیر گذاشت، آموزش پزشکی و مخصوصا آموزش بالینی است. در عصر کرونا، بعد از یک وقفه کوتاه؛ آموزش در دوره های نظری و پیش بالینی به صورت مجازی ارائه شد و در دانشکده های پزشکی آموزشهای مجازی در دوره پیش بالینی رویکرد غالب آموزشی گردید. این در حالی است که آموزش بالینی در کشورهای مختلف در طول پاندمی کووید-۱۹ به حالت تعلیق درآمد؛ که البته این تعلیق یک راهکار موقت بود و بعدازاین وقفه به منظور جلوگیری از تالیدومیزه۵ شدن آموزش بالینی بهعنوان قلب آموزش پزشکی، برحسب اجبار آموزشهای مجازی نیز به تدریج در برخی کشورها پا به این عرصه آموزشی گذاشتند. در این رابطه، با توجه به ماهیت آموزش بالینی (آموزش بر بالین بیمار/ حضور/ تماس و رویارویی) نگرانیهای فراوانی برای سیاستگذاران نظام آموزش عالی سلامت، برنامه ریزان، معلمان بالینی و دانشجویان پزشکی ایجاد شد. این نگرانیها حول محور سوالاتی از این قبیل بود: آیا آموزشهای مجازی و الکترونیکی در این برهه زمانی برای آموزش پزشکی مخصوصا آموزش بالینی کافی است؟ آیا آموزشهای مجازی در آموزش بالینی منجر به دستیابی دانشجویان به پیامدهای یادگیری تعیین شده میشود؟ یا به عبارت دیگر، آیا در آموزشهای مجازی به کار گرفته شده در آموزش پزشکی همسوی سازنده۶ وجود دارد؟مطالعه حاضر با روش گستره پژوهی۷ انجام گرفت. چارچوب روششناختی گستره پژوهی آرکسی و امالی(۲۰۰۵) ۸ که در این مطالعه مورداستفاده قرار گرفت شامل پنج مرحله؛ تعیین سوال پژوهش، جستجوی مطالعات مرتبط، انتخاب مطالعات، نمودار سازی داده ها و تطبیق، تلخیص و گزارش نتایج است.