سارا شهبازی - دانشجوی دکتری تخصصی آموزش پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
سلیمان احمدی - دانشیار آموزش پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

علیرغم تجربه طولانی ایران در برگزاری آموزشهای فنی و حرفه ای و گامهایی که در سالهای اخیر در شناساندن و معرفی اهمیت نقش آموزشهای مهارتی برداشته شده است اما باید اعتراف کرد این تلاشها به هیچ عنوان کافی نبوده است. شیوه های نامناسب و منسوخ آموزش در حوزه مهارتی در مقایسه با سایر کشورها، حکایت از فاصله زیاد ما با استانداردهای جهانی این بازار دارد. آموزش مهارتی و حرفه ای تنها در مواردی مفید است که آموزشهایی که ارائه میدهد نیازهای بازار را برآورده کند. انعکاس نیازهای بازار کار در برنامه آموزشی مهارتی و حرفه ای ، برای نظام آموزشی یک جامعه که قصد توسعه و بالندگی ملی را دارد یک ضرورت انکارناپذیر است .(۱)انسجام، یکپارچگی، تناسب و پیوستگی بین آموزشهای رسمی و غیررسمی در ارتقای مهارت آموزی جوامع نقش بسیار ارزندهای دارد. درحالیکه نتایج مطالعات در ایران نشان دهنده عدم توفیق در این امر مهم است. به هرحال با گذشت بیش از یک ربع قرن از روند برنامه ریزی، سیستم آموزش وپرورش در آموزش فنی و حرفه ای هیچ برنامه آموزشی جامعی ندارد که بتواند متناسب با برنامه ریزی نیروی انسانی باشد و تاکنون هیچ هدف مناسب و مشخصی را بررسی نکرده است و تلاشها بیشتر در توسعه کمیت و نه کیفیت بوده است. با مروری بر سیستم های آموزشی سراسر دنیا، کشورهایی که دارای یک سیستم فنی و حرفه ای قدرتمند و دقیق هستند از وضعیت رفاهی بالاتری برخوردار هستند و این نشان میدهد که وضعیت آموزش فنی و حرفه ای در کشور ما متزلزل و بی کیفیت است .(۲)در این میان عدم یکپارچگی بین وزارت علوم و وزارت بهداشت در موضوع آموزش مهارتی باعث شده است که برخلاف سایر کشورهای دنیا، آموزش مهارتی در علوم پزشکی در مسیری منفک و از سال ۱۳۹۷ آغاز گردد. وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، به عنوان یکی از گسترده ترین سازمانهای مسئول در قبال سلامت جامعه، از خیل عظیمی از کارکنان در رده های مختلف شغلی برخوردار است که وظایف و نقشهای متعددی بر عهده دارند ولی نتایج مطالعات مختلف نشاندهنده این است که بین توان بالقوه کارکنان دانش آموخته سیستمهای سلامت و عملکرد کنونی آنها فاصله زیادی وجود دارد .(۳)