محمدرضا فرزین - عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی تهران
فاطمه ایزدی یزدان آبادی - دانشجوی دکتری مدیریت گردشگری دانشگاه علامه طباطبائی تهران
طاهره آشتیانی - دانشجوی دکتری مدیریت گردشگری دانشگاه علامه طباطبائی تهران
الهه محمدزاده لطفی - دانشجوی دکتری مدیریت گردشگری دانشگاه علم و فرهنگ تهران

امروزه صنعت گردشگری به عنوان یکی از بزرگترین و گستردهترین صنعتها در دهههای اخیر شناخته می شود و توجه بسیاری از برنامه ریزان، سیاست گذاران و مدیران محلی و منطقهای را به خود معطوف نموده است. تنوع اقلیمی گسترده در کشور ایران به همراه تاریخچه های فرهنگی-تاریخی، توجه و اهمیت توسعه گردشگری را بیشتر نمایان می سازد. در این راستا مطالعه حاضر سعی دارد تا با بررسی عوامل موثر بر جریان های گردشگری در ایران با بکارگیری مدل جاذبه، اندازه و اهمیت عوامل اثرگذار را مورد ارزیابی قرار دهد. متغیرهای اصلی مطالعه شامل شاخص توسعه انسانی، تولید ناخالص سرانه، انتشار کربن دی اکسید، نرخ ارز، تراکم جمعیت، نرخ تورم و فاصله جغرافیایی بین کشورها هستند و داده های موردبررسی در این تحقیق برای سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸ در نظر گرفته شدهاند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که متغیرهای شاخص توسعه انسانی، انتشار کربن دی اکسید، نرخ ارز و مساحت، اثر مثبت و معنی داری بر جذب گردشگران داشته است. از طرفی، متغیرهای تراکم جمعیت و فاصله جغرافیایی بین کشورها اثر منفی و معکوس بر جذب گردشگران داشته است و بر این اساس الگوی جاذبه برای صنعت گردشگری ایران نیز مصداق پیدا می کند. بنابراین پیشنهاد می شود که سیاست گذاران، تمرکز بیشتری بر روی کشورهای همسایه به جهت افزایش جذب گردشگر (با توجه به فاصله جغرافیایی کمتر و در نتیجه هزینه های حمل ونقل و خدمات پایین تر) داشته باشند. همچنین هممرزی با کشورهای هم زبان از جمله افغانستان و کشور هم مذهب عراق در راستای توسعه صنعت گردشگری، فرصت های بی نظیری را با توجه به برگزاری مراسمات آئینی-مذهبی می تواند فراهم سازد.

گردشگری، جریان های گردشگری، رویکرد پانل دیتا، مدل جاذبه