حسین بهرامی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع، دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران)
مهدی مجیدپور - عضو هیئت علمی گروه MBA (مدیریت کسب و کار)، دانشکده مدیریت، علم و فناوری، دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران)

یکی از الزامات اساسی در توسعه فناوری در کشورهای در حال توسعه، همپایی فناورانه و تعیین فرایند مناسب برای آن است. مطالعات بومی در حوزه توسعه فناوری نشان می دهد که تا کنون مطالعات تجربی و نظری محدودی در زمینه اکتساب فناوری پیامرسان و ترسیم فرایند همپایی آن انجام شده است؛ لذا با توجه به بازار مصرف بسیار وسیع پیامرسان در ایران و نیز ابعاد سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و... این فناوری یا صنعت، نیاز است تا با یک رویکرد سیاست گذارانه، مسیر همپایی آن از ابعاد گوناگون در کشور ایران تبیین شود. در پژوهش جاری سعی شد تا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، به شناسایی و تحلیل آثار هر کدام از فاکتورهای اثر گذار بر همپایی این صنعت پرداخته و نیز راه کارهایی جهت گذار از وضعیت کنونی و نیل به وضعیت مطلوب ارائه شود؛ لذا مهم ترین عوامل موثر بر همپایی صنعت پیام رسان بومی در ۷ دسته شامل: ۱. تلاش های فناورانه داخلی، ۲. انتقال فناوری، ۳. سیاست های دولت، ۴. نوع فناوری، ۵. ارتباط دانشگاه – صنعت، ۶. حقوق مالکیت فکری، ۷. عوامل فرهنگی – اجتماعی، شناسایی و مورد تحلیل قرار گرفت. می توان گفت که متاسفانه با عدم حمایت های دولت و حتی مانع تراشی در برخی موارد، پیام رسان های بومی علی رغم داشتن انگیزه، نیروی کار جوان و دانش تخصصی نتوانستند رشد کنند و طی سالیان گذشته فرصت سوزی شد؛ اما هنوز می توان با اتخاذ سیاست های اثربخش و کارآمد به رشد آن ها امیدوار بود

تلاش های بومی، همپایی، اکتساب فناوری، پیامرسان ها