زینب ابوطالبی نصرآباد

اداره ی کاملا متمرکز پلتفرم های دیجیتال، کاربران را در هر دو سمت عرضه و تقاضا واداشته تا برای کاهش اثر کنترل پلتفرمی و دست یابی به نتایج مطلوب شان از واکنش هایی نظیر مقاومت کردن دربرابر سیستم، دور زدن سیستم، بازی دادن سیستم و یا انتخاب گزینه های جایگزین استفاده کنند. علیرغم آن که ادعای اصلی کسب و کارهای اقتصاد اشتراکی، حذف واسطه ها در سمت تقاضا و ایجاد فضاهای آزادکاری در سمت عرضه بوده است، هر روز شاهد بیش از پیش بروز واسطه گری های جدید و سلطه ی همه جانبه ی پلتفرم ها در قالب مدیریت الگوریتمی و اقتصاد گیگ هستیم. به نظر می رسد استفاده از توان کاربران متناسب با سطح آمادگی آن ها برای انجام افوردنس های یک پلتفرم و مشارکت آن ها در تصمیم-گیری های مرتبط با خدمت درخواستی شان، نه تنها می تواند منجر به افزایش استفاده از پلتفرم ها شود بلکه می تواند به عنوان یک مزیت رقابتی برای کسب و کارهای عصر دیجیتال به حساب آید. در این مقاله به کمک نظریه ی افوردنس به بررسی اثر سازماندهی غیرمتمرکز پلتفرم ها بر عملکرد این قبیل کسب و کار ها پرداخته شده است

اقتصاد اشتراکی؛ پلتفرم، مدلینگ متمرکز/غیرمتمرکز، نظریه افوردنس.