شیوه معنایابی واژگان قرآنی و نقد ترجمه های فارسی معاصر (مطالعه موردی: واژه شری)
عنوان مقاله: شیوه معنایابی واژگان قرآنی و نقد ترجمه های فارسی معاصر (مطالعه موردی: واژه شری)
شناسه ملی مقاله: JR_TRAL-11-25_002
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_TRAL-11-25_002
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
کاوس روحی برندق - دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
محسن فریادرس - دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
علی نامداری خلیل آباد - کارشناس ارشد علوم قرآن و حدیث، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
خلاصه مقاله:
کاوس روحی برندق - دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
محسن فریادرس - دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
علی نامداری خلیل آباد - کارشناس ارشد علوم قرآن و حدیث، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
«مفرداتپژوهی» قرآنی بهعنوان یکی از مسائل بسیار مهم، همواره مورد اهتمام قرآن پژوهان بوده است. از آنجا که «روشی» مناسب در تبیین این مساله وجود ندارد، غالبا معادل پژوهی با چالش هایی از جمله عدم دقت در معنایابی، ناقص بودن مفهوم و... روبه رو بوده است؛ از این رو، ارائه روش منسجم، کامل و منطقی برای این امر ضروری است. مقاله حاضر با هدف ارائه این نوع از الگو، ابتدا روشی جامع و کامل را اظهار داشته، سپس با روش تحلیلی– توصیفی و بهرهگیری از همین روش به واکاوی معنای واژگان برگرفته از ماده «شری» به عنوان یکی از کلمات معرکه الآراء پرداخته، آنگاه برگردانهای فارسی معاصر قرآن (آیتی، الهی قمشه ای، رضایی، شعرانی، صفارزاده، صفوی، فولادوند، فیضالاسلام، مشکینی، مصباح زاده، معزی و مکارم) را از جهت پایبندی دقیق آنها در آیات مشتمل بر این کاربرد، کاوش کرده است. برآیند پژوهش حاضر این شد که معنای اصلی این کلمه «مبادله» است که با توجه به سیاق آیه در معنای «دادن» یا «گرفتن» به کار رفته است؛ امری که در برگردان مترجمان نامبرده عمدتا نارسا است. با این همه، «آیتی، الهیقمشهای، شعرانی و فیضالاسلام» در پارهای از آیات با عباراتی مشابه به این معنا اشاره داشتهاند.
کلمات کلیدی: واژه پژوهی, معنایابی, معادل یابی, ریشه «شری», ترجمه قرآن
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1487408/