حمیدرضا گنجی - استادیار، گروه حسابداری، دانشکده علوم اجتماعی و اقتصادی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران.
مهران جهاندوست مرغوب - دانشجوی دکتری حسابداری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران.
ثریا ویسی حصار - کارشناسی ارشد حسابداری، موسسه آموزش عالی کار، دانشکده مدیریت و حسابداری، قزوین، ایران.
هاشم نصیری فر - کارشناسی ارشد حسابداری، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران

نقدشوندگی سهام یکی از عواملی است که بر ارزش شرکت تاثیر دارد که خود می تواند ناشی از رفتار سهام داران عمده و ترکیبی که ساختار مالکیتی شرکت، دارد، باشد و این خود انگیزه اصلی انجاک این مطالعه بوده است. فرضیه های پژوهش بر مبنای نمونه آماری متشکل از ۱۲۵ شرکت طی دوره ۷ ساله از سال ۱۳۹۳ لغایت ۱۳۹۹ و با استفاده از الگوهای رگرسیونی چندگانه مورد آزمون قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون فرضیه­ها نشان داد بین نقدشوندگی سهام و ارزش شرکت ها رابطه غیرخطی (U شکل) معنی دار وجود دارد. به­عبارت دیگر، در سطوح پایه نقدشوندگی (قبل از نقطه آستانه ۱۹۴/۲)، بین نقدشوندگی و ارزش شرکت ها رابطه منفی و معنی دار وجود دارد. اما، در سطوح بالاتر از سطح پایه نقدشوندگی، بین نقدشوندگی و ارزش شرکت ها رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. همچنین، سهام­های با مالکان نهادی بالاتر، مالکان حقیقی بالاتر و سهام­های بزرگترین سهامدار، باید در سطح نسبتا پایین­تری از نقدشوندگی (قبل از نقطه آستانه ۱۷۶/۳ برای مالکان نهادی، ۶۶۲/۳ برای مالکان حقیقی و ۹۸۸/۲ برای بزرگترین سهامدار) معامله شوند تا ارزش شرکت افزایش یابد

ساختار مالکیت, سهامدار حقیقی, بزرگترین سهامدار, نقدشوندگی سهام, ارزش شرکت