هلیا ربیعی مطمئن - کارشناس ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال،
حمید ترابی - پژوهشگر دوره ی دکترای معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز،

مدل سازی اطلاعات ساختمان با به کارگیری روزآمدترین فناوری های موجود، علاوه بر ایجاد تحول در صنعت ساختمان و اثرگذاری بر تعاملات درون سازمانی منجر به دگردیسی تکاملی پروسه ی ایده پردازی و طراحی در حوزه های سه گانه ی معماری، تاسیسات و سازه شده است. در پی این تحولات بنیادین، این فناوری به دنبال توسعه و تکوین خود برای گذار به ابعادی فراتر از طراحی سه بعدی دیجیتالی و همچنین انطباق بر ساختار بروکراتیک سازمان ها، نهادها و بخش خصوصی صنعت ساختمان، نیازمند نگاهی کلان تر به مسئله ی مدیریت ساخت، مدیریت پروژه و نیروی انسانی است. بنابر پژوهش ها و گزارش های متعدد این فناوری نوین هنوز امکان عملیاتی کردن همه جانبه ی ایده ها و تئوری های خود را پیدا نکرده است. از دلایل این عدم انطباق کامل بر صنعت ساختمان (به صورت ویژه کشورهای در حال توسعه نظیر ایران) می توان به زیرساخت های قانونی ناسازگار با فناوری تعاملی BIM، ضعف ساختارهای سازمانی، فقدان انعطاف در برابر تغییرات و عدم پذیرش تکنولوژی های نوین نسبت به روش های سنتی اشاره کرد. تحول در چارت های سازمانی و اضافه شدن ردیف های شغلی ویژه در فناوری BIM یکی از راهکارهای توسعه ی مدل سازی اطلاعات ساختمان است. دفاتر معماری در حال گذار به BIM علاوه بر متخصصین مدل سازی برای بهینه سازی روابط درون سازمانی خود نیازمند یک نیروی هماهنگ کننده هستند که فراتر از نیروی فنی- مهندسی قرار بگیرد و به یکپارچه سازی نیازها، اهداف و الزامات پروژه مبتنی بر ایده ی مدل سازی اطلاعات ساختمان بپردازد. مدیریت پروژه در دفاتر در حال گذار به BIM نه فقط یک ردیف شغلی که پدیده ای ساختاری است. بر همین اساس کارآمدی آن نیازمند رسوب دانش و فرهنگ در سازمان است و تفکیک نقوش عملکردی در یک سازمان تاثیر زیادی در تحقق این پدیده دارد.

BIM، مدل سازی اطلاعات ساختمان، مدیریت پروژه، صنعت ساختمان، انطباق ساختاری