امیر لطفی حقیقت

رضایت اززندگی زناشویی به عوامل متعددی وابستگی دارد که یکی از مهمترین عوامل آن که البته در بسیاری از موارد کمتر مورد توجه قرار گرفته شده، ساختار محیطی و مکانی زندگی می باشد. با این حال اطلاعات پایه در زمینه ساختار مکانی و محیطی در جامعه ایران بسیار اندک است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط میان رضایت از زندگی زناشویی و کاهش تعارضات میان زوجین و تغییرات در معماری داخلی منزل انجام شد. در این میان، اثرات روانی محیط و مکان زندگی زوجین از اهمیت زیادی برخوردار است؛ به همین دلیل پژوهش حاضر به بررسی میزان تاثیر مداخلات محیطی و روانشناختی سبک مینیمال در منزل، بر کاهش تعارضات میان زوجین و افزایش میزان احساس رضایت آنها از زندگی مشترک می پردازد. در این پژوهش هشت زوج دارای تعارضات زناشویی شرکت کردند؛ و از مصاحبه نیمه ساختار بافته به عنوان ابزار جمع آوری اطلاعات استفاده شد. این مطالعه با تلفیق روش تحقیق کیفی از نوع پدیدارشناختی و روایت شناسی ژرار ژونت انجام گرفت تا بتوان ارزیابی روابط بین متغیرها و تجارب زیسته زوجین را درک کرد. علاوه بر این در این مطالعه برای هشت زوج تغییرات محیطی براساس مولفه های روانشناختی در معماری داخلی سبک مینیمال در محل زندگی ایشان به عمل آمد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها در بخش احساس رضایت از زندگی دسته بندی شدند. نتیجه گیری این مطالعه عبارت است از اینکه تغییرات در معماری داخلی بر اساس مولفه های روانشناختی و ایجاد سبک مینیمال در کنار زوج درمانی سیستمی یکپارچه شده با ذهن آگاهی، تاثیر بالایی بر افزایش رضایت از زندگی و ایجاد اتصال عاطفی میان زوجین، داشته است.

روانشناسی محیط، تعارضات زناشویی، معماری داخلی، زوج درمانی، پدیدارشناسی، سبک مینیمال.